Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/7425 Esas 2018/2137 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/7425
Karar No: 2018/2137
Karar Tarihi: 08.02.2018

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2017/7425 Esas 2018/2137 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, işveren tarafından haksız olarak iş sözleşmesinin feshedilmesi nedeniyle kıdem tazminatı, ihbar tazminatları, izin ücreti, fazla çalışma ve hafta tatili alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini talep etmiştir. Yerel mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiş ancak davalılar temyiz etmiştir. Yargıtay ise davacının hizmet süresinin yanlış tespit edildiğini ve tüm hesaplamaların bu süreye göre yapılması gerektiğini belirterek yerel mahkeme kararını bozmuştur. Kanun maddeleri ise kararda belirtilmemiştir.

9. Hukuk Dairesi 2017/7425 E. , 2018/2137 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatları ile izin ücreti , fazla çalışma, hafta tatili alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekilinin iş sözleşmesinin işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile izin, fazla çalışma, hafta tatili alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar davanın reddine karar verilmesini talep etmişleridir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Hükme esas bilirkişi raporunda davacının hizmet süresinin 12.03.2011 - 15.04.2014 tarihleri arasında olduğu belirtilmiş ise de bu tarihler arasındaki kıdem süresinin hatalı olarak 4 yıl 1 ay 3 gün tespit edildiği ve talep edilen tüm alacakların bu süreye göre hatalı hesaplandığı anlaşılmıştır.
Oysa 12.03.2011-15.04.2014 tarihleri arasındaki davacının toplam hizmet süresi 3 yıl 1 ay 3 güne tekabül etmektedir. Doğru kıdem süresinin dikkate alınarak tüm alacakların bu süreye göre hesaplanması gerekirken davacının 12.03.2011 - 15.04.2014 tarihleri arasındaki kıdem süresinin 4 yıl 1 ay 3 gün olarak belirlenip, dava konusu hesaplamaların bu süreye göre hatalı yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 08.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.