Danıştay 4. Daire 2018/5235 Esas 2022/1532 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/5235
Karar No : 2022/1532

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına resen tarh eden 2011 dönemi vergi ziyaı cezalı gelir vergisi, 2011/1-3, 4-6 dönemleri üç kat vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…,K:… sayılı kararda; davacının piyasadan toplayarak satın aldığı hurdalar için gider pusulası düzenlemediği ve esnaf muaflığından yararlanan kişilerden alım yaptığı halde %2 nispetindeki gelir vergisi tevkifatı yapmadığı, hakkında sahte fatura düzenlemekten dolayı rapor bulunan ...'ten alınan sahte faturaları kullandığından bahisle dava konusu cezalı tarhiyatların yapıldığı, davacının sahte belgelerle kayıt ve beyanlarına yansıttığı mal alışlarının vergiden muaf esnaf konumundaki hurda toplayıcılarından yapıldığı yönünde davalı idarece somut bir tespitte bulunulmadığı anlaşıldığından 2011 dönemi için tarh edilen tek kat vergi ziyaı cezalı gelir vergisi ve 2011/1-3, 4-6 dönemleri için tarh edilen üç kat vergi ziyaı cezalı gelir(stopaj) vergisinde ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davalı idare tarafından kararın aleyhe olan kısımlarının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Davalı idarenin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü iddialar temyize konu mahkeme kararının, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353/1. maddesi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezası ilişkin kısmının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmamıştır.
Kararın 2011 dönemi vergi ziyaı cezalı gelir vergisi, 2011/1-3, 4-6 dönemleri üç kat vergi ziyaı cezalı gelir (stopaj) vergisine ilişkin kısmına yönelik temyiz istemine gelince;
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan şahit ifadesinin ispatlama vasıtası olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olacağı hükme bağlanmış, 227. maddesinde, üçüncü şahıslarla olan münasebet ve muamelelere ait kayıtların tevsikinin mecburi olduğuna vurgu yapılmış, 229. maddesinde ise fatura; "satılan emtia veya yapılan iş karşılığında müşterinin borçlandığı meblağı göstermek üzere emtiayı satan veya işi yapan tüccar tarafından müşteriye verilen ticari vesika" şeklinde tarif edilmiştir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun "Vergi Tevkifatı" başlığı altında düzenlenen 94. maddenin 13. fıkrasında ise, esnaf muaflığından yararlananlara mal ve hizmet alımları karşılığında yapılan ödemelerden hurda mal alımları için %2 tevkifat yapılacağı belirtilmiştir.
Bilindiği üzere hurda emtiası, ya bu emtianın ticaretini yapan tüccardan ya da vergiden muaf esnaftan alınabilmektedir. Buna göre davacı kayıtlarına alınan faturaları düzenleyen şahıs ya da şirketler hakkında davalı idare tarafından düzenlendiği belirtilen vergi tekniği raporlarındaki tespitlerden, bunların düzenlediği ve sahte olduğu varsayılan faturaların gerçekten yapılan hurda teslimine dayandığının kabulü mümkün olmadığı gibi, söz konusu hurda tesliminin sahte fatura düzenleyicisi olduğu tespit olunanlarca kendisine yapıldığını kanıtlayamayan yükümlü şirket adına aynı faturalarda gösterilen bedelin, o şahıs ya da şirketlere ödendiğinin kabulü olanaksızdır.
Faturanın emtia teslimini gerçekleştirmeyen firmalarca düzenlenmesi durumunda, kayıtlara geçen hurdanın belgesiz emtia teslim eden kişi ya da şirketlerden alınıp, gerçekte faaliyeti olmayan şirketlerden temin edilen faturalarla da belgelendirilmesi olasıdır.
Şu halde, faturasız alınan hurda emtiasının, emtia ticareti yapmaksızın fatura düzenleyen mükelleflerce tanzimli faturalar ile belgelendirilmediğini ispat edemeyen davacının, bu alışlarını vergiden muaf esnaftan yaptığının kabulü de hukuka va hakkaniyete aykırı olmayacaktır.
Dosyanın incelenmesinden; davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi İnceleme Raporuyla, atık ve hurda geri dönüşüm ticareti ile iştigal eden davacının 2011 yılında satın aldığı bir kısım hurda alışları için haklarında sahte belge düzenleme fiilinden dolayı vergi tekniği raporu bulunan İbrahim Şentürk' e ait faturaları kullandığı ve gerçekte hurdaları aldığı esnaf muaflığından yararlanan kişiler adına alışlar sırasında kesinti yapılmadığından bahisle hurda mal alımları için %2 tevkifat oranı üzerinden 2011/1-3 ve 4-6 dönemine ilişkin vergi ziyaı cezalı stopaj vergisi tarhiyatlarının yapıldığı anlaşılmaktadır.
Bu durumda, davacının kullandığı faturaların sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı olduğunun tespiti halinde, bu faturaları vergiden muaf esnaftan yaptığı alışverişi gizlemek maksadıyla kullandığının da kabulü gerekeceği, alımların vergiden muaf esnaftan yapılmadığına ilişkin iddianın ispat yükünün davacıya ait olacağı göz önünde bulundurularak davacının faturalarını kullandığı mükellef hakkında yapılan tespitlerin değerlendirilmesi suretiyle bir karar verilmesi gerekirken bu mükellefe ilişkin herhangi bir değerlendirme yapılmaksızın verilen karara karşı yapılan istinaf başvurusunun reddine dair bölge idare mahkemesi kararında hukuka uyarlık bulunmamaktadır.
Diğer taraftan, davacı hakkında düzenlenen … tarih ve … sayılı Vergi İnceleme Raporuyla, 2011 yılında Gelir Vergisi beyannamesi vermediğinin tespit edilmesi nedeniyle 2011 dönemine ilişkin gelir vergisi tarh edildiği anlaşıldığından, gelir vergisi yönünden de değerlendirme yapılması gerekmektedir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kısmen kabul, kısmen reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının, gelir vergisine ve özel usulsüzlük cezasına ilişkin kısmının oybirliğiyle ONANMASINA,
3. Anılan Vergi Dava Dairesi kararının gelir (Stopaj) vergisine ilişkin kısmının Üye …' nin karşı oyu ve oyçokluğuyla BOZULMASINA,
4. Bozulan kısım hakkında yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın Vergi Dava Dairesine gönderilmesine, 14/03/2022 tarihinde karar verildi.


(X) KARŞI OY :
2011/1-3, 4-6 dönemleri üç kat vergi ziyaı cezalı stopaj vergisi yönünden, temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle karara katılmıyorum.