Yargıtay - Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/18578 Esas 2020/4916 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18578
Karar No: 2020/4916
Karar Tarihi: 25.02.2020

Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/18578 Esas 2020/4916 Karar Sayılı İlamı

Özet:

18. Ceza Dairesi tarafından verilen kararda, asliye ceza mahkemesinin verdiği mahkumiyet hükümleri temyiz edilmiştir. Temyiz isteğinin reddi nedeni bulunmadığından işin esasına geçilmiş ve sanığın görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçlarını işlediği saptanmıştır. Hakaret suçu nedeniyle sanığın temyiz davası esastan reddedilmiştir. Ancak, görevi yaptırmamak için direnme suçu nedeniyle verilen hükümde, sanığın hak yoksunluklarına karar verilmesi gerektiği gözetilmemiştir. Bu nedenle, temyiz edilen kararın açıklanan noktası üzerinden 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-2-3 maddelerinin uygulanması şeklinde hüküm düzeltilerek onanmıştır.
Kanun maddeleri açıklaması:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1 maddesi, hapis cezası verilen kişilerin hak yoksunluğuna uğramasını öngörmektedir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/2 maddesi, hapis cezası verilen kişilerin bulundukları statüyü korumalarını engelleyen hak yoksunluklarını belirtmektedir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3 maddesi ise, hapis cezasından sonra belirli bir süre içinde hak yoksunluklarının kaldırılabileceğini belirtmektedir.

18. Ceza Dairesi 2019/18578 E. , 2020/4916 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
Sanığa yükletilen hakaret ve görevi yaptırmamak için direnme eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu ögelerinin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı;
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Anlaşıldığından
A) Sanığa yükletilen hakaret eylemine ilişkin olarak sanık ..."un ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
B) Görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan hükümde ise;
Sanık hakkında kasıtlı suçtan hapis cezası ile mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."un temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası, tebliğnameye uygun olarak, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasına "24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-2-3. madde ve fıkralarının uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi biçiminde HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.