5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/13962 Esas 2021/3939 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/13962
Karar No: 2021/3939
Karar Tarihi: 15.03.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/13962 Esas 2021/3939 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan dolayı hükümlü olduğuna karar vermiş ve müsadere cezası vermiştir. Ancak, mahkeme kararı temyiz edilmiştir. Yüksek mahkeme ise, yeni çıkan yasaların sanık lehine hükümler içerdiğini belirtmiştir. Bu yasaların uygulanabilmesi için koşulların oluşması gerektiğine dikkat çekilmiştir. Sanığın adli sicil kaydındaki mahkumiyetlerin tekerrüre esas olabilecek en ağır cezalar içeren ilam yerine, yeni yasaların sanık lehine olan hükümlerinin de dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir. Mahkeme tarafından takdiri indirim uygulama maddesinde bir yanlışlık yapıldığı tespit edilmiş ve TCK 62. maddesinin yazılması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesinin bazı bölümlerini iptal ettiği TCK 53. maddesi yeniden değerlendirilmelidir. Sonuç olarak, mahkeme kararı bozulmuş ve sanığın itirazları yerinde gözükmüştür.
Kanun Maddeleri: 5607 sayılı Kanun, 7242 sayılı Yasa, 5237 sayılı TCK, 1412 sayılı CMUK.

7. Ceza Dairesi 2018/13962 E. , 2021/3939 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- Sanığın adli sicil kaydındaki tekerrüre esas olabilecek mahkumiyetlerin en ağır ceza içeren ilamı yerine yazılı ilamın tekerrüre esas alınması ile adli sicil kaydında tekerrüre esas birden fazla 5607 sayılı Yasaya Muhalefet suçundan ilamı bulunduğu anlaşılmakla, hükümden sonra 15.04.2020 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, sanık hakkında adli sicil kaydında bulunan 5607 sayılı Yasaya Muhalefet suçuna ilişkin ilamlarla ilgili öncelikle uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı mahkemesinden araştırılarak, neticesine göre söz konusu ilamın tekerrüre esas alınıp alınmayacağının değerlendirilmesi gerekmesi,
3- Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK’nun 62/1. maddesi yerine TCK"nun 62. maddesinin yazılması suretiyle CMK’nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4- 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 15/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.