....


Taraflar arasındaki davadan dolay.....Mahkemesi’nce verilen 16/06/2015 gün ve 2014/165-2015/866 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nin 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 23.02.2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Mahkemece, 1.155,55 TL’nin tahsiline karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece ödenmesine karar verilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olarak verilen karara ilişkin tashih talebine yönelik mahkemece verilen ret kararının da temyiz kabiliyeti bulunmamaktadır.
HUMK 432/4 madde ve fıkrası ile 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyizi kabil olmayan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da bir karar verilebileceği öngörüldüğünden, davacının HUMK 432/4"üncü maddesi uyarınca temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının tashih kararının reddine yönelik temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 22/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



.....