MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının 23/02/2010-31/07/2012 tarihleri arasında çalıştığını, fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini, davalı tarafından davacının işten ayrılmaya zorlandığını, uygulanan baskılar sebebi ile davacının iş akdini haklı olarak feshettiğini, son ay çalışma ücretinin ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı, ücret alacağı ve fazla mesai ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının satış elemanı olarak çalıştığını, 17/07/2012 tarihli dilekçesi ile istifa ettiğini, maaş bordrolarının imzalı olduğunu, davacının ihtirazı kaydı bulunmadığını, fazla mesailerin ücretlerinin davacıya ödendiği, davacının istifası sonucunda gerekli ihbar süresi içinde çalışmadığını, son ücretinin uyulmayan ihbar süresi tazminatına karşılık olmak üzere alıkonulduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, Yargıtay 7. Hukuk Dairesi"nin 26/01/2015 tarih ve 2014/12658 esas 2015/567 karar sayılı bozma ilamına uyulmasına, davacının ücret bordrolarında 2011 yılı Ağustos ayına kadar imzasının bulunduğu, sonrasında imzasının bulunmadığı, her ne kadar tüm bordrolarda 2 saat fazla mesai tahakkuk ettirilmiş ve ücreti ödenmiş ise de her ay sabit değişmeyen fazla mesai karşılığı ödeme yapılması ve davacının almış olduğu aylık ücretlerde herhangi bir artış ya da azalma olmaması, ücretin sabit olması, davacıya aslında fazla mesai ödemesi yapılmadığını göstermekte olup davacının bordrolarda imzası bulunan dönemlerde de lehine fazla mesai ücreti hesaplanması gerekeceği ve fakat davacı tarafça ek rapor doğrultusunda hüküm kurulması talep edildiğinden davalı lehine usulü kazanılmış hak olduğu, Yargıtay uygulamaları uyarınca % 30 hakkaniyet indirimi de yapılmak sureti ile ve Yargıtay bozma ilamı doğrultusunda alınan ek raporda tespit edilen fazla çalışmaya ilişkin ücret alacağının hüküm altına alınması gerektiği belirtilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davacı ve davalı vekilleri yasal süresi içinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkeme kararına esas alınan 01.02.2016 tarihli bilirkişi raporunda davacının Ağustos-Nisan ayları arasında 07:00-24:00 saatleri arasında çalıştığı, fiili çalışma süresinin 14 saati aşamayacağı, 1,5 saat ara dinlenme düşüldüğünde günlük çalışma süresinin 12,5 saat, haftalık çalışma süresinin 75 saat, yasal sınırı aşan çalışma süresinin 45 saat olduğu belirtilerek fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Halbuki günlük 12,5 saat çalışma ile davacının altı günlük çalışması 75 saat, yasal çalışma sınırı olan 45 saat tenzil edildiğinde, haftalık fazla çalışma süresi 30 saattir. Bu itibarla 2011 yılı Ağustos-Nisan ayları arasında haftalık fazla çalışma süresinin 30 saat yerine 45 saat üzerinden hesaplanması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.