4. Ceza Dairesi Esas No: 2016/4912 Karar No: 2020/4013 Karar Tarihi: 25.02.2020
Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/4912 Esas 2020/4013 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümde, sanık bir kişinin silahla tehdit eylemi gerçekleştirdiği ve suçlu olduğu kararına varılmıştır. Temyiz isteği reddedilmiş, mahkumiyet kararı onanmıştır. Kanun maddelerine göre, sanık hakkında TCK'nın 51 ve CMK'nın 231. maddeleri uygulanmış ve tekerrüre esas sabıkası olan sanık hakkında tebliğnamedeki (1) numaralı bozma istenilmiştir. Sanığa yükletilen silahla tehdit eylemiyle ulaşılan çözümün haklı olduğu ve sanık tarafından işlendiği kanıtlanmıştır. Mahkumiyet kararı doğru olarak nitelendirilmiş, ceza kanunlarına uygun uygulanmıştır. Ancak ceza hukuku açısından belirtilen hak yoksunluklarının tam olarak uygulanıp uygulanmadığı tartışmalıdır. Bu bağlamda, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak verdiği iptal kararları da infaz aşamasında gözetilerek karar verilmesi gerekmektedir. Bu kararda TCK'nın 51 ve CMK'nın 231. maddeleri uygulanmıştır.
4. Ceza Dairesi 2016/4912 E. , 2020/4013 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Tehdit HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, TCK"nın 51 ve CMK"nın 231. maddelerinin uygulanmasına engel teşkil eden ve tekerrüre esas sabıkası olan sanık hakkında tebliğnamedeki (1) nolu bozma isteyen görüşe iştirak edilmeyerek yapılan incelemede; Sanığa yükletilen silahla tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı, TCK"nın 53/l-(c) bendinde yer alan hak yoksunluğunun, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler ve anılan Kanun"un 53/1. maddesinde sayılan diğer hak yoksunlukları bakımından mahkum olunan hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağı gözetilmemiş ise de, infaz evresinde resen ve doğru olarak TCK"nın 53. maddesinin 1 ila 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde uygulanması mümkün görüldüğünden ve Anayasa Mahkemesi"nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/ 85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceği, Anlaşıldığından sanık ..."ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.