20. Ceza Dairesi Esas No: 2015/5053 Karar No: 2017/528 Karar Tarihi: 18.01.2017
Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2015/5053 Esas 2017/528 Karar Sayılı İlamı
20. Ceza Dairesi 2015/5053 E. , 2017/528 K.
"İçtihat Metni"
Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma Hüküm : Mahkûmiyet
Dosya incelendi. GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ : Sanığın 22.11.2012 tarihli eylemi ile ilgili olarak hakkında verilen 08.10.2013 tarihli hapis ve tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulamasına ilişkin kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiği; bu karara İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı İlamat ve İnfaz Bürosunca 18.12.2013 tarihinde hapisle birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine aynı hükümde karar verildiğinden tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uyulmadığı takdirde hapis cezasının infaz edilmiş sayılacağı ancak kararda tedbire uyulduğu takdirde ‘davanın düşmesine karar verileceği’ belirtildiğinden ve iki cezanın aynı anda infazının mümkün olmayacağından ilamın yeniden değerlendirilmek üzere kaydının kapatılarak gönderildiği; mahkemesince 20.12./2013 tarihinde ek karar ile TCK’nın 191/5. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkartılmasına karar verildiği; bu karara İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı İlamat ve İnfaz Bürosunca yeniden yapılan itiraz üzerine İstanbul 16. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2014/1 D. İş sayılı kararıyla ilk kararın kaldırıldığı, mahkemesince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmadığı gerekçesiyle yeni bir karar verildiği anlaşılmakla; İlk olarak 08.10.2013 tarihinde verilen kararda Hürriyeti bağlayıcı ceza ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına ilişkin kararın temyiz edilmeden kesinleşmiş olması karşısında; 08.10.2013 tarihli karardan sonra verilen kararların ilk kararı değiştiren ve ortadan kaldıran kararlar olduğu, bu kararların ise hukuken geçersiz bulunduğu, 08.10.2013 tarihli ilk karara karşı ise yalnızca olağanüstü yasa yolu olan kanun yararına bozma yoluna gidilmesi halinde bir inceleme yapılması mümkün olup temyiz yasa yoluna başvurulacak bir karar bulunmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK’nın 315. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 18.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.