Sahte fatura kullanmak - defter ve belgeleri ibraz etmemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/3461 Esas 2019/6351 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak, defter ve belgeleri ibraz etmemek
HÜKÜM : 2004 yılında sahte fatura kullanmak suçundan: Düşme
2009 yılına ait defter ve belegeleri ibraz etmeme suçundan: Beraat
2007 yılında sahte fatura kullanmak suçundan: Mahkumiyet

I-Sanık hakkında 2004 yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen düşme kararına yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ... hakkında 2004 takvim yılında “sahte fatura kullanmak” suçundan, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve lehe olan 765 sayılı TCK’nin 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımı süresinin hüküm tarihine kadar gerçekleştiğinden kamu davasının bu nedenle düşürülmesine karar verilmesi gerektiği, mahkemece dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sanık hakkında “sahte fatura kullanmak” suçundan verilen düşme kararına yönelik yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında 2009 yılına ait defter ve belgeleri ibraz etmeme suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanığın savunmasında defter ve belge gizlemek suçunun konusunu oluşturan fatura koçanlarını vergi denetmeni ...’a ibraz ettiğini, halihazırda denetmende olması gerektiğini beyan etmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; sanığın savunmasında adı geçen vergi denetmeninin tanık olarak dinlenilmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
III-Sanık hakkında 2007 yılında sahte fatura kullanmak suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde ise;
Sanığın yetkilisi olduğu şirketin 2007 yılında sahte fatura kullandığı iddiası ile açılan kamu davasında sanığın atılı suçlamayı kabul etmeyerek iş yaptığı firmalardan almış olduğu faturaların gerçek olduğunu beyan etmesi ve sanık hakkında düzenlenen vergi tekniği raporuna göre 2007 yılında almış olduğu 20 adet faturanın 18’ini... Ltd. Şti’den temin etmiş olduğunun anlaşılması ve parasal işlemlerinin bir kısmını banka bir kısmını da nakit olarak gerçekleştirdiğini beyan ederek banka dekontları ibraz etmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; suç konusu faturaları düzenleyen ... Orman Ürünleri İnşaat Harfiyat Nakliyat ve Dış. Ticaret Ltd. Şirketi hakkında hazırlanmış vergi inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi; söz konusu şirketin yetkilileri hakkında sahte fatura düzenleme suçundan dava açılmış olup olmadığının belirlenmesi, açılmış ise, dava dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosya içine alınması; faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için; mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim tesellüm belgelerinin, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeteneği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin, faturaları düzenleyenlere ait yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi;... Şirketine yapıldığı belirtilen havalelerin doğruluğunun bankalar nezdinde araştırıp, kimin tarafından tahsil edildiğinin, ödemelerin, düzenleyen şirket hesabına geçip geçmediğinin, sahte fatura kullanımını gizlemek için fiktif ödeme yapılıp yapılmadığı da değerlendirilerek araştırılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
a)Faturaların KDV beyannamesinde kullanılmaları ve en son tarihli faturanın 31.10.2007 tarihli olması nedeniyle suç tarihi “25.11.2007” olmasına rağmen, 2007 yılında yürürlükte bulunan 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359/b-1. maddesinde onsekiz aydan üç yıla kadar hapis cezası öngörüldüğü gözetilmeden, suç tarihi 26.04.2008 kabul edilip değişiklikten sonraki düzenlemeye göre hüküm kurulması,
b)TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 17.09.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.