Danıştay 4. Daire 2018/2070 Esas 2022/1546 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/2070
Karar No : 2022/1546


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. ..
İSTEMİN KONUSU : ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 2012 yılında gerçekleştirilen üç adet gayrimenkul satışından elde edilen ticari kazancını beyan etmediğinden bahisle takdir komisyonu kararına istinaden re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2012 yılı gelir vergisi ile 2012/1-3,4-6 ve 7-9 dönemleri geçici vergilerinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ... Vergi Mahkemesince verilen ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararda; dava dilekçesine sunulan bilgi ve belgelerden, 2011,2012,2013 ve 2014 yılları arasında yapılan alım ve satımlarının değerlendirilmesi sonucu miras yoluyla intikal edenler dışında da birden fazla gayrimenkul alım ve satımı olduğu görülen dolayısıyla dava konusu dönemlerde ve sonrasında devamlı olarak gayrimenkul alım satım faaliyeti ile uğraştığı sabit olan davacının, faaliyetinin Gelir Vergisi Kanunu 37. maddesinde öngörülen koşulları taşıdığı, bu nedenle, gayrimenkul satışları neticesinde elde ettiği kazancının da ticari kazanç hükümlerine göre değerlendirilmesi yerindeyse de, davalı idarece, gayrimenkullerin alış bedelleri hususunda inceleme yapılmaksızın doğrudan tapuda gösterilen alış bedellerinin kabul edilerek takdir komisyonuna sevk edilmesi suretiyle komisyonca, toplam satış bedelinden, tapuda gösterilen toplam alış bedellerinin çıkarılması sonucu elde edilen değer üzerinden matrah takdirinde bulunulduğu, dolayısıyla davacı tarafından gayrimenkullerin iktisabı için katlanılan masrafların gözetilmediği anlaşıldığından, davacı adına tarh olunan cezalı vergilerde hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davalı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Kararın bozulması geektiği ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu ... Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin ... tarih ve E:... , K:... sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 14/03/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.


(X) KARŞI OY :
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinde, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, vergiyi doğuran olayla ilgisi açık ve tabii bulunmayan ifadelerin ispatlama vasıtası olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olacağı, aynı Kanunun "Takdir Kararı" başlıklı 31. maddesinde, takdir komisyonunca belli edilen matrah veya matrah kısmının takdir kararına bağlı olduğu ve takdir kararlarında takdirin müstenidatı ve takdir hakkında izahatın bulunacağı düzenlemelerine yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden; Veraset ve Harçlar Vergi Dairesi Müdürlüğü'nün ... tarih ve ... sayılı yazısında tapu harçları bakımından yapılan incelemede davacının birden çok gayrimenkul satışının olduğu, sözkonusu satışlarından, Yenimahalle İlçesi ... Mahallesi ... ada ... parselde kayıtlı ve 20/01/2010 tarihinde tapuda 15.000,00 TL bedelle ... 'e devredilen gayrimenkulün, alıcı nezdinde düzenlenen ... tarih ve ... nolu tutanağa göre gerçek satış bedelinin 120.000,00 TL olarak tespit edildiğinin bildirilmesi üzerine, Doğanbey Vergi Dairesi Müdürlüğü'nce, ... kayıtlarından yapılan araştırmalarda davacının, 2010 yılında 3 adet, 2011 yılında 2 adet, 2012 yılında 3 adet, 2013 yılında 4 adet ve 2014 yılında 1 adet olmak üzere toplam 13 adet gayrimenkul satışı yaptığı, 2012 yılında Ankara ili Yenimahalle ilçesi, ... mahallesi ... ada/parselde bulunan 2 adet bağımsız bölüm ile ... mahallesi ... ada/parselde bulunan arsa satışlarının olduğu tespit edilerek, tarh dosyasının ilgili yıllar için ticari kazanç yönünden takdir komisyonuna sevkinin sağlandığı, alınan komisyon kararına istinaden, 2012 yılı cezalı gelir vergisi ile 2012/1-3, 4-6 ve 7-9 dönemlerine ilişkin cezalı gelir geçici vergisi tarhiyatlarının yapıldığı anlaşılmıştır.
Yukarıda yer verilen tespitler bir arada değerlendirildiğinde, takdir komisyonunca Kanunun kendisine verdiği görev ve yetki çerçevesinde davacının tapuda beyan ettiği alım satım bedelleri dikkate alınarak matrah belirlendiği, buna istinaden dava konusu tarhiyatların tesis edildiği, her ne kadar Mahkemece belirtilen gerekçeyle kabul kararı verilmişse de, ispat külfeti davacıya ait iken aksine dosyaya buna ilişkin ispat edici bilgi, belgelerin sunulmadığı ve yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından aksi yöndeki kararda hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Öte yandan, Vergi Dava Dairesince yeniden verilecek kararda geçici vergi asılları hususunda da bir değerlendirme yapılması gerekmektedir.