Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2019/2849 Esas 2019/5213 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/2849
Karar No: 2019/5213

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2019/2849 Esas 2019/5213 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir ve yerel mahkeme davanın kabulüne karar vermiştir. Davalı şirket tasfiye memurunca istinaf talebinde bulunulmuş ancak Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi tarafından istinaf başvurusunun süreden reddine karar verilmiştir. Dosya değeri temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davalı tarafın temyiz hakkı bulunmamaktadır ve bu nedenle temyiz istemi reddedilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 6100 sayılı HMK'nın 341. maddesi: istinaf yoluna başvurulabilen kararlar
- 6100 sayılı HMK'nın 361. ve 362. maddeleri: temyiz edilebilen ve edilmeyen kararlar ile temyiz kesinlik sınırı.

14. Hukuk Dairesi 2019/2849 E. , 2019/5213 K.

"İçtihat Metni"

14. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : Ankara 9. Tüketici Mahkemesi

Davacılar vekili tarafından, 20.06.2013 tarihinde verilen dilekçeyle tapu iptali ve tescil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın kabulüne dair verilen 28.09.2017 tarihli hükmün Ankara Bölge Adliye Mahkemesince istinaf yoluyla incelenmesi davalı şirket tasfiye memuru tarafından talep edilmiştir. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince istinaf talebinin süreden reddine dair verilen kararın davalı şirket tasfiye memuru tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava tapu iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davalı şirket tasfiye memurunca istinaf talebinde bulunulması üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 17. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun süreden reddine karar verilmiştir.
Bu karar davalı şirket tasfiye memuru tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nin 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 33.000 TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan 2019 yılı için 58.800TL’lik temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davalı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK"nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davalı şirket tasfiye memurunun TEMYİZ TALEBİNİN REDDİNE, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, 05.09.2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.