MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


TÜRK MİLLETİ ADINA
Davacılar, murisinin iş kazası sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan .... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R
1- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 1. Maddesinde; “Bu Kanunun, senetle ispat, istinaf ve temyiz ile temyizde duruşma yapılmasına ilişkin parasal sınırlarla ilgili hükümleri Kanunun yürürlüğe girmesinden önceki tarihte açılmış olan dava ve işlerde uygulanmaz.” hükmü, Geçici 3. Maddesinde ise; “Bölge adliye mahkemelerinin, 26.9.2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca Resmî Gazete" de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı HUMK’nun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.” düzenlemesi yer almıştır. Anılan düzenleme gereğince uygulanması gerekli olan HUMK"nun 427. maddesindeki 40,00-TL olan kesinlik sınırı ise parasal sınırları değiştiren 5219 sayılı Yasanın 2/c. maddesi ile 21.07.2004 tarihinden itibaren verilecek kararlarda 1.000,00 TL’ye çıkarılmıştır. Diğer bir deyişle 21.07.2004 tarihinden itibaren verilen kararların temyiz edilebilmesi için hüküm altına alınan miktarın 1.000,00-TL’yi geçmesi gerekir.
Öte yandan HUMK’na 5236 sayılı yasanın 19. maddesi ile eklenen Ek-4. maddesinde; “Görev, kesin hüküm, istinaf, temyiz, Yargıtay’da duruşma, senetle ispata ve sulh mahkemelerindeki taksim davalarında muhakeme usulünün belirlenmesine ilişkin maddelerdeki parasal sınırlar; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların; o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların on milyon lirayı (10,00-TL) aşmayan kısımları dikkate alınmaz.” ifadeleri yer almıştır.
Bu bağlamda, 2016 yılında Mahkemelerce verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu değerin 2.190,00-TL’yi geçmesi gerekir.
Somut olayda, müteveffanın kardeşi davacı ... için 1216,45 TL maddi tazminatın olay tarihi olan 30.07.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılar ...Şti., Vege İnş. San. Tic. Ltd. Şti. ve ..."den müştereken ve müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin ise reddine karar verildiği anlaşılmıştır. İş bu kararın davalı ... Hayvancılık Ltd. Şti. vekilince temyize getirildiği dikkate alındığında, 1.6.1990 gün ve 1989/3 E. 1990/4 K. Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da göz önünde bulundurularak hükmedilen maddi tazminat miktarının karar tarihi itibariyle 2190 TL’lik temyiz sınırının altında kaldığı açıktır.
O halde İlk Derece Mahkemesi kararının davacı ... için hükmedilen maddi tazminat miktarı yönünden temyiz kabiliyeti olmayıp, davalı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE karar verilmiştir.
2- Dosyadaki temyiz kapsam ve sebeplerine göre davalı ... Hayvancılık Ltd. Şti. vekilinin tüm, davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
3- Dava, iş kazası neticesinde vefat eden müteveffa mirasçılarının maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Mahkemece; davalı SGK hakkındaki davanın husumet yokluğu sebebi ile reddine karar verildiğinin anlaşılmasına göre, davalı yararına maktu red vekalet ücreti takdiri yerine yazılı şekilde nispi vekalet ücretine hükmedilmesi hatalı olmuştur.
Mahkemece, yukarıda belirtilen maddi ve hukuksal olgular gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacılar vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesinin yeniden yargılamayı gerektirmediği anlaşıldığından hüküm bozulmamalı, yürürlükteki 6100 sayılı HMK"nın 370/2. maddesi uyarınca uyarınca karar düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün 14. fıkrası tamamen silinerek yerine;
“1800,00 TL maktu avukatlık ücretinin davacılardan alınarak davalı SGK"ya verilmesine,” miktar ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde davacılara iaresine, aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan ...Şti"ne yükletilmesine, 22.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.