Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/18481 Esas 2013/6163 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


DAVA : Davacı, fazla çalışma ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya ait işyerinde 31.12.2002-02.07.2009 tarihleri arasında işçi statüsünde çalıştığını, işyerinde haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirlendiği, günde 3 saat fazla çalışma yaptığını, hafta tatillerinde çalışmaya devam ettiğini ileri sürerek, bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı vekili davacının fazla çalışma yapmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla çalışma iddiasını tanık beyanları ile ispatladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacının fazla çalışma iddiasını doğrulayan davacı tanıklarının bir kısmı ile davalı işveren arasında aynı konuda husumet bulunmaktadır. Davalıya ait banka şubesinin 2009 yılına ait açılış kapanış saatlerine gösterir kayıtlar dosya içerisine alınmış ise de bu kayıtlar davacının açılış ve kapanış saatleri arasında işyerinde çalıştığını ispatlar nitelikte değildir. Davalı işyerinde güvenlikçi sıfatı ile çalışmakta olan davacının yaptığı işin niteliği de dikkate alındığında davacının işyerinde fazla çalışma yapmadığı anlaşılmaktadır. Saptanan bu durum karşısında ve yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulduğunda, fazla çalışma ücret alacağı talebini reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ: Bu sebeplerle mahkeme kararının BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.03.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.