Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca açıklamasıyla, TCK"nın 179/3-2, 62/1, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 179/3-2, 62.50/1-a, 52. maddeleri gereğince 2000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair ... 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 16.09.2013 tarihli ve 2012/504 esas, 2013/531 karar sayılı kararının 07.10.2013 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 15.08.2014 tarihinde TCK"nın 86/2. maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçunu işlediği ve ... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 20.05.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair ... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.11.2015 tarihli ve 2015/647 Esas, 2015/1008 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın usule, yasaya ve sair nedenlere ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Olay günü, saat 23.00 sularında sanık sevk ve idaresindeki 52 EP 373 plaka sayılı aracı ile seyir halinde iken, direksiyon hakimiyetini kaybederek maddi hasarlı ve yaralamalı trafik kazası yaptığı, yaralanmaların şikayet kapsamında kaldığı ve yaralıların şikayetçi olmadığı, sanığın ehliyetsiz olarak ve farları yanmayan aracı gece vakti kullandığı ve bu suretle trafik güvenliğini tehlikeye düşürdüğünün sabit olduğu olayda; trafik güvenliğini tehlikeye düşüren sanığın alkollü olduğuna dair dosya içerisinde herhangi bir tespitin bulunmadığı anlaşılmış, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 179/3. maddesi delaleti ile TCK"nın 179/2. maddesi gereğince hüküm kurulmuşsa da sanığın alkollü olmaması sebebiyle TCK"nın 179/2. maddesi kapsamındaki suç sübut bulduğundan sanığın TCK"nın 179/2. maddesi uyarınca cezalandırılması gerekirken TCK"nın 179/3. maddesi delaleti ile TCK"nın 179/2. maddesi uyarınca hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık sanık hakkındaki hükmün 1 numaralı bölümündeki ""179/3. maddesi delaleti ile aynı yasanın"" ibaresinin hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.