Kasten öldürme - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/5177 Esas 2018/1392 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5177
Karar No: 2018/1392
Karar Tarihi: 26.03.2018

Kasten öldürme - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2016/5177 Esas 2018/1392 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın öldürme kastını kanıtlayacak kesin bir delil olmaması nedeniyle, sanığın kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçundan cezalandırılmasına karar vermiştir. Mahkeme ayrıca, sanıkların ücretsiz olarak zorunlu müdafii yardımından faydalanma haklarının gösterilmemesi nedeniyle kararı bozmuştur.
Ceza Dairesi tarafından verilen karar, Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanığın kasten öldürme suçu nedeniyle 18 yıl hapis cezasına çarptırılmasıdır. Mahkeme, sanığın maktülle yaşanan tartışmada uyluk bölgesinden tek bıçak darbesiyle yaraladığını ve maktulün aldığı bıçak darbesi sonucu büyük damar kesilmesi nedeniyle öldüğünü belirlemiştir.
Kararda, TCK’nun 87/4. maddesinin ikinci cümlesi uyarınca sanığın kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçundan cezalandırılması gerektiğine hükmedilmiştir. Ayrıca, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin delaleti ile Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, sanıkların ücretsiz olarak zorunlu müdafii yardımından faydalanma hakları olduğu belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: TCK'nun 81/1, 29, 53/3, 58, 63

1. Ceza Dairesi 2016/5177 E. , 2018/1392 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : TCK"nun 81/1, 29, 53/3, 58, 63. maddeleri gereğince 18 yıl hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’nün, maktul ...’e yönelik eyleminin sübutu kabul edilmiş, haksız tahrikin nitelik ve derecesi, cezayı azaltıcı bir sebebin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... müdafiinin sübuta ve yasal savunma hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
1) Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, sanık ...’nün maktul ile aralarında yaşanan tartışmada sanığın, maktulü uyluk bölgesinden tek bıçak darbesiyle yaraladığı, maktulün aldığı bıçak darbesi sonucu büyük damar kesisinden gelişen kanama nedeniyle öldüğü olayda;
Sanık ...’in, öldürme kastını açığa çıkaran kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşılmakla; sanığın kasten yaralama sonucu ölüme neden olma suçundan TCK’nun 87/4. maddesinin ikinci cümlesi uyarınca ve aynı Kanunun 61. maddesi gereğince yukarı sınıra yakın bir temel ceza ile cezalandırılması yerine, yazılı şekilde kasten öldürme suçundan cezalandırılmasına karar verilmesi,
2) Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 90. maddesinin delaleti ile Ülkemizin de taraf olduğu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi gereğince, ayrıca Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin, anılan maddede yer alan ücretsiz müdafii yardımından yararlanma koşullarından "adaletin selametinin gerektirmesi" kıstası ile ilgili yerleşmiş içtihatları dikkate alınarak; sanıkların 5271 sayılı CMK"nun 150/3. maddesi gereğince kendilerine atanan zorunlu müdafii yardımından ücretsiz olarak faydalanma hakkı bulunduğu halde, yargılama giderleri arasında gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni ve tutuklulukta geçen süre göz önüne alındığında sanık ...’in tahliye talebinin REDDİNE, 26.03.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.
26/03/2018 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı ..."in huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık ... müdafii Avukat ..."ın yokluğunda 29/03/2018 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.