MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi

Davacılar vekili tarafından, davalı aleyhine 10.07.2017 tarihinde verilen dilekçeyle tapu iptali ve dava konusu bölümün yol olarak terkini, mümkün olmadığı takdirde dava konusu taşınmazda davacılar lehine geçit hakkı tesis edilmesi terditli olarak talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 21.11.2018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacılar vekili tarafından talep edilmiştir. Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi"nce istinaf talebinin esastan reddine dair verilen karar; davacılar vekilince temyiz edilmiştir. Devrek 2. Asliye Hukuk Mahkemesince 27.02.2019 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş olup bu ek kararın davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR
Dava, tapu iptali ve dava konusu bölümün yol olarak terkini, mümkün olmadığı takdirde dava konusu taşınmazda davacılar lehine geçit hakkı tesis edilmesi istemine ilişkindir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacılar vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine; Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiş, Devrek 2. Asliye Hukuk Mahkemesince 27.02.2019 tarihli ek karar ile temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın, "kıyas yoluyla uygulanacak hükümler" başlıklı, 366/1. maddesinde, "Bu kanunun istinaf yoluyla ilgili 343 ila, 349 ve 352. maddeleri hükümleri, temyizde de kıyas yoluyla uygulanır." yönünde düzenleme mevcuttur.
Bu maddenin atıf yaptığı 6100 sayılı HMK"nın, "istinaf dilekçesinin reddi" başlıklı, 346/1. maddesinde "İstinaf dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme istinaf dilekçesinin reddine karar verir ve 344. maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder." yönünde düzenleme, HMK"nın 346/2. maddesinde ise, "Bu ret kararına karşı tebliğ tarihinden itibaren bir hafta içinde istinaf yoluna başvurulabilir. İstinaf yoluna başvurulduğu ve gerekli giderler de yatırıldığı takdirde dosya, kararı veren mahkemece yetkili Bölge Adliye Mahkemesine gönderilir. Bölge Adliye Mahkemesi ilgili dairesi istinaf dilekçesinin reddine ilişkin kararı yerinde görmezse, ilk istinaf dilekçesine göre gerekli incelemeyi yapar." yönünde düzenleme mevcuttur.
Bu düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde ve temyiz kanun yolu başvurusuna HMK"nın 366/1. maddesi uyarınca uyarlandığında, temyiz kanun yolu başvurusunun kesin olan bir karara ilişkin olması durumunda, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesince bu dilekçenin reddine karar verilebileceği gibi, verilmemiş olması halinde Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilecektir. Temyize konu kararı veren mahkeme sıfatı bulunmayan ilk derece mahkemesince, bu başvurunun reddine dair karar verilmiş olması, yukarıda belirtilen yasal düzenlemeye aykırı görülmüştür. Dolayısıyla, davacılar vekilinin süresinde yaptığı temyiz talebi kabul edilerek, yerel mahkemenin temyiz talebinin reddine ilişkin 27.02.2019 tarihli ve 2017/249- 2018/725 E-K sayılı ek karar kaldırılıp temyiz incelemesine geçildi:
6100 sayılı HMK"nin 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 1.000,00TL olarak gösterilmiş, bu değer üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 25.01.2019 tarihi itibariyle geçerli olan 58.800,00 TL’lik, temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK"nin 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacılar vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 25.06.2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.