Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/7708 Esas 2018/1322 Karar Sayılı İlamı

....


Taraflar arasındaki davadan dolayı .... Mahkemesi’nce verilen 10/03/2016 gün ve 2015/82-2016/132 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nin 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Dava dilekçesinde, ..... kullanılan sahte ve mahiyeti itibariyle yanıltıcı faturalar ile ilgili olarak .... yapılan ödemeler nedeniyle 3.750.000 TL KDV, 5.625.000 TL kaçakçılık cezası ve 29.362.500 TL gecikme faizi uygulanmak suretiyle ceman 38.737.500 TL yatırdığını ileri sürerek kurum zararının tahsiline karar verilmesini istemiş ise de yukarıda zikredilen miktarın karşılığı 38.74 YTL" dir. Davacı tarafça talep edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalının temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 21/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.


...