MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, mahkumiyetlere dair sanık ... müdafii

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin, sanık hakkında kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik olduğu, katılan sıfatı ile temyiz isteminde bulunmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
1) Sanıklar ..., ... ve ... haklarında kasten yaralama suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıklar hakkında verilen dava sonuçlandırıcı nitelikte olmayan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlara karşı 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi gereğince itiraz kanun yoluna gidilebilecek olup, CMK"nin 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma başvuranların haklarını ortadan kaldırmayacağından, sanıklar müdafiinin temyiz talepleri itiraz niteliğinde kabul edilerek, itiraz merciince karar verilmek üzere, dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında tayin edilen adli para cezasının tür ve miktarı itibariyle verilen hükmün, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin temyiz talebinin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
3) Sanık ... hakkında katılanlar ..., ... ve ...’i kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması ve yine iddianamede yer alan TCK’nin 25. maddesinin uygulanmaması ihtimaline binaen sanığa ek savunma hakkı tanınmaması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b) Sanık hakkında hayati tehlikeye neden olacak şekilde yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinde; sanığa TCK"nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uygulanarak verilen "1 yıl 6 ay hapis cezaları"nın TCK"nin 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırılması ile "2 yıl 12 ay hapis cezaları"na çıkartılması, ardından TCK"nin 87/1-son fıkrası uygulanarak "5 yıl hapis cezaları"na karar verilmesi gerekirken, doğrudan 5 yıl hapis cezalarına hükmedilmesi,
c) Suç tarihinde sanık ... ile diğer katılan sanıklar ..., ... ve ... arasında araç ile yol verip vermeme meselesinden çıkan tartışmanın kavgaya dönüştüğü olayda, tarafların olayın başlangıcı ve gelişimi ile ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda farklı beyanlarda bulundukları, dosyada mevcut adli rapor içeriklerine göre taraflarda karşılıklı yaralanma bulgularına yer verildiği ve sanık ...’in de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı halde, sanık hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama eylemi nedeniyle verilen mahkumiyet hükmünde haksız tahrik nedeniyle TCK’nin 29. maddesi uygulanmasına rağmen, sanık hakkında kavgaya karışan diğer katılan sanıklar... ve..."a karşı kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinde TCK"nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik nedeniyle indirimi yapılmaması suretiyle sanığa fazla cezalar tayini,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile katılanlar ...,... ve ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 02.07.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.