Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/8945 Esas 2019/6301 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında “sahte müstahsil makbuzu düzenlemek” suçundan kamu davası açılan sanığın savunması ve temyiz dilekçesinde; suçlamaları kabul etmediğini, defter ve belgelerine vergi dairesi tarafından el konulduğunu, makbuzların da gerçeğe uygun olarak düzenlendiğini beyan etmesi karşısında; gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; adlarına müstahsil makbuzu düzenlenen kişilerin tanık sıfatıyla beyanlarına başvurulması ile sanığa mal satıp satmadıkları, satmışlarsa satılan malın cinsi ve miktarı, bu malın üretimine ve satışına ilişkin ellerinde belge bulunup bulunmadığı sorulup varsa buna ilişkin belgelerinin dosya arasına alınması; dava konusu malların alındığını gösteren miktar kadar mal girişi olup olmadığı, buna dair sevk ve taşıma irsaliyelerinin bulunup bulunmadığı, o yıl içinde alındığı gözüken tüm malları saklama kapasitesinin olup olmadığı, mal bedelinin satıcılara ödendiğine ilişkin ticari teamüle ve belgeleme zorunluluğuna uygun şekilde kasa mevcudu ve/veya banka hesaplarına uyumlu çıkış belgeleri olup olmadığı, makbuzların gerçek ve geçerli olup olmadıkları hususlarının araştırılması ve gerekirse bu hususta bilirkişi raporu aldırılmasından sonra toplanan tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik araştırma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a- Sanık hakkında "2009 takvim yılında sahte müstahsil makbuzu düzenleme" suçundan, VUK‘nin 359/b maddesi gereğince temel ceza belirlenerek, TCK"nin 43. maddesi uyarınca ¼ oranında artırım yapıldıktan sonra tayin olunan “3 yıl 16 ay 15 gün” hapis cezasından, TCK"nin 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken "3 yıl 7 ay 22 gün" yerine, "2 yıl 19 ay 22 gün"" hapis cezasına hükmolunmak suretiyle eksik ceza tayini,
b- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 17.09.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.