Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2018/5653 Esas 2019/5140 Karar Sayılı İlamı

14. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/5653
Karar No: 2019/5140
Karar Tarihi: 10.06.2019

Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2018/5653 Esas 2019/5140 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, davalılar aleyhine tescil ve tazminat talep eden bir davayı açmıştır. Yerel mahkeme dava hakkında reddiyeye karar vermiştir. Davacı vekili, bu kararı istinaf etmiş, ancak istinaf başvurusu da reddedilmiştir. Davacı tarafın temyiz hakkı olmadığına karar verilmiştir. 6100 sayılı HMK'nin 362/1-a ve 362/2 maddelerine göre, davacı vekilinin temyiz talebi reddedilmiştir ve dosya yerel mahkemeye iade edilmiştir. Kanun maddeleri, temyiz edilebilen ve edilemeyen kararları belirlemektedir.

14. Hukuk Dairesi 2018/5653 E. , 2019/5140 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesi

Davacı vekili tarafından davalılar aleyhine 04.01.2017 tarihinde verilen dilekçeyle temliken tescil, ikinci kademede tazminat talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 16.05.2018 tarihli hükmün Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesince istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü.
-KARAR-
Dava temliken tescil, ikinci kademede tazminat istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 15. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nin 341. maddesinde istinaf yoluna başvurabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre, dava değeri 12.492,00TL olarak gösterilmiş ve bu miktar üzerinden harçlandırılarak karar verilmiştir. Dava değeri ve hükme esas alınan miktar karar tarihi itibariyle geçerli olan temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK"nin 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, dosyanın mahalli mahkemeye iadesine, 10.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.