TALEP EDEN :Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
DAİRE KARARI :Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 24/02/2016 tarih,
MAHKEME KARARI : Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06/02/2014 tarih,2013/21 Esas ve 2014/74 Karar
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇ : Hırsızlık

Sanıklar ...ve ... haklarında hırsızlık suçlarından yapılan yargılama sonucunda; 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesi gereğince 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına ilişkin Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06/02/2014 tarih, 2013/21 Esas ve 2014/74 Karar sayılı kararına ilişkin sanıkların temyizi üzerine;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 24/02/2016 tarih, 2015/27791 Esas ve 2016/2304 Karar sayılı kararıyla;
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın, 02.02.2016 tarihli dilekçesinde, "Yokluğunda verilen kararın yüzüne okunmadığından temyiz hakkını kullanamadığını, temyiz hakkının verilmesini istediğini” belirtmek suretiyle eski hale getirme isteminde bulunduğu ve 5271 sayılı CMK"nın 42. maddesi uyarınca eski hale getirme istemi konusunda karar verme görevinin bu istemle birlikte temyiz talebi de yapılmış olduğundan Yargıtay’a ait olmakla yapılan incelemede;
Mahkemece yakalama yoluyla 06.12.2013 tarihinde savunması alındığında bildirdiği adrese gerekçeli karar tebliğ edilmediğinden sanık ..."ın eski hale getirme istemi ile yasal süreden sonraki temyiz isteminin kabulü ile yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde, usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2)Yargılama gideri olarak belirlenen sanıklardan eşit tahsiline karar verilen 40,00 TL"nin her bir sanık için belirlenen miktarın 6183 sayılı Kanun"un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yükletilmesi yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ..."nın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" ibaresi eklenmek suretiyle, ve hükümden yargılama giderlerine ilişkin kısmın çıkarılarak yerine “Yargılama gideri olarak hesaplanan sanıklardan eşit tahsiline karar verilen 40,00 TL"nin CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek hazineye yükletilmesine"" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 28.05.2019 tarih ve 2019/55903 sayılı yazısı ile;
ANLATIM VE TALEP:
“Sanıklar ..., ... ve ... hakkında, müştekiler ... ve ..."a ait motosikletlerin 18/10/2012 tarihinde çalınması eylemi nedeniyle hırsızlık ve mala zarar verme suçundan sanıkların ayrı ayrı iki kez cezalandırılması istemiyle Bandırma Cumhuriyet Başsavcılığının 2013/133 iddianame numarasıyla 09/02/2013 tarihinde kamu davası açıldığı, bu davanıın Bandrıma 2. Asliye Ceza Mahkemesinde görülen yargılaması sonucunda mahkemenin 06/02/2014 tarih, 2013/21 Esas ve 2014/74 Karar sayılı kararı ile sanıkların mala zarar verme suçlarından beraatlerine hırsızlık suçundan ise her iki müştekiye yönelik eylemleri sabit görüldüğünden ayrı ayrı iki kez hırsızlık suçundan mahkumiyetlerine karar verilmiş, kararın sanıklarca temyizi üzerine yapılan incelemede, Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nin 24/02/2016 gün, 2015/27791 Esas ve 2016/2304 Karar sayılı kararı ile hak yoksunlukları ve yargılama gideri yönünden düzeltilerek onanmasına” karar verildiği belirtilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
“Sanıklar ..., ... ve ... hakkında, müşteki..."in 18/10/2012 tarihinde motosikletinin çalınması eylemi nedeniyle hırsızlık suçundan çalıntı motosikleti satın alan ...ve... hakkında suç eşyasını satın almak suçundan Bandırma Cumhuriyet Başsavcılığının 2013/133 iddianame numarasıyla 09/02/2013 tarihinde kamu davası açıldığı, bu davanın Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesinde görülen yargılaması sonucunda mahkemenin 05/11/2013 tarih, 2013/124 Esas ve 2013/504 Karar sayılı kararı ile sanıkların atılı suçlardan mahkumiyetine karar verilmiş, kararın sanık ... haricindeki sanıklarca temyizi üzerine yapılan incelemede, Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 23/12/2015 gün, 2014/35523 Esas ve 2015/20707 Karar sayılı kararı ile hak yoksunlukları yönünden düzeltilerek onanmasına karar verildiği, Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nin 24/02/2016 gün, 2015/27791 Esas ve 2016/2304 Karar sayılı kararı ile hak yoksunlukları ve yargılama gideri yönünden düzeltilerek onanmasına karar verilmekle sanıklar ... ve ... yönünden müşteki ..."e yönelik hırsızlık suçu nedeniyle mükerrer yargılama sonucu verilen mahkeme kararlarının kesinleştiğinin anlaşılması karşısında, sanıklar ... ve ... hakkında ki onama kararına karşı olağan üstü itiraz kanun yoluna gidilmesi gereği oluştuğu” belirtilmiştir.
SONUÇ VE İSTEM: Açıklanan gerekçelerle;
“Yüksek Dairenizin 24/02/2016 gün, 2015/27791 Esas ve 2016/2304 Karar sayılı kararında sanıklar ... ve ... hakkında müşteki ..."e yönelik hırsızlık suçundan verilen düzeltilerek onama kararınının kaldırılarak sanıklar hakkında aynı eylemleri nedeniyle Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/11/2013 tarih, 2013/124 Esas ve 2013/504 Karar sayılı ilamı ile mahkumiyetlerine karar verildiği ve bu mahkumiyet kararının Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 23/12/2015 gün, 2014/35523 Esas ve 2015/20707 Karar sayılı ilamı ile hak yoksunlukları yönünden düzeltilerek onanmasına karar verilerek kesinleşmesi nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nun 223/7. maddesi gereğince sanıklar hakkında açılan kamu davasının Reddine karar verilmesi gerektiğinden Bozulmasına karar verilmesi itirazen arz ve talep olunur.” şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya dairemize gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü;
İTİRAZIN KAPSAMI;
Sanıklar ... ve ... haklarında aynı mağdura karşı aynı olay nedeniyle daha önce Bandırma Cumhuriyet Başsavcılığının 09.02.2013 tarih ve 2013/133 numaralı iddianamesi ile hırsızlık suçundan açılan kamu davası sonucunda Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 05/11/2013 tarih, 2013/124 Esas ve 2013/504 Karar sayılı kararı ile sanıkların TCK"nun 142/1-e, 143 maddeleri ile 2 yıl 4 ay hapis cezası ile mahkumiyetlerine karar verilmiş ve Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 23/12/2015 tarih, 2014/35523 Esas ve 2015/20707 Karar sayılı ilamı ile düzeltilerek onama ile kesinleşmiş olduğundan, hırsızlık suçundan mükerrer olarak açılan bu davanın CMK"nın 223/7. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiğinden Dairemizin sanıklar hakkında hırsızlık suçlarından verilen düzeltilerek onama kararının kaldırılması talep edilmiştir.
KARAR;
Sanıklar ... ve ... haklarında aynı mağdura karşı aynı olay nedeniyle daha önce Bandırma Cumhuriyet Başsavcılığının 09.02.2013 tarih ve 2013/133 numaralı iddianamesi ile hırsızlık suçundan açılan kamu davası sonucunda Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 05/11/2013 tarih, 2013/124 Esas ve 2013/504 Karar sayılı kararı ile sanıkların TCK" nun 142/1-e, 143 maddeleri ile 2 yıl 4 ay hapis cezası ile mahkumiyetlerine karar verilmiş ve bu hüküm sanık ... yönünden Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 23/12/2015 tarih, 2014/35523 Esas ve 2015/20707 Karar sayılı ilamı ile düzeltilerek onama ile, sanık ... yönünden süresinde temyiz yasa yoluna başvurulmaksızın kesinleşmiş olduğundan, hırsızlık suçlarından mükerrer olarak açılan bu davanın CMK"nın 223/7. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
Bu nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28.05.2019 tarih ve 2019/55903 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan İTİRAZIN KABULÜNE, Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nin 24/02/2016 tarih, 2015/27791 Esas ve 2016/2304 Karar sayılı ilamı ile sanıklar ... ve ... haklarında hırsızlık suçlarından verilen düzeltilerek onama kararının KALDIRILMASINA,
Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanıklar hakkında aynı mağdura karşı aynı olay nedeniyle daha önce Bandırma Cumhuriyet Başsavcılığının 09.02.2013 tarih ve 2013/133 numaralı iddianamesi ile hırsızlık suçundan açılan kamu davası sonucunda Bandırma 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 05/11/2013 tarih, 2013/124 Esas ve 2013/504 Karar sayılı kararı ile sanıkların TCK"nun 142/1-e, 143 maddeleri ile 2 yıl 4 ay hapis cezası ile mahkumiyetlerine karar verilmiş ve bu hüküm sanık ... yönünden Yargıtay 13. Ceza Dairesi"nin 23/12/2015 tarih, 2014/35523 Esas ve 2015/20707 Karar sayılı ilamı ile düzeltilerek onama ile, sanık ... yönünden süresinde temyiz yasa yoluna başvurulmaksızın kesinleşmiş olduğundan, hırsızlık suçlarından mükerrer olarak açılan bu davanın CMK"nın 223/7. maddesi uyarınca hırsızlık suçundan davanın reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde sanıkların mahkumiyetlerine kararı verilmesi,Bozmayı gerektirmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 30.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.