Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/8645 Esas 2015/11907 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/8645
Karar No: 2015/11907
Karar Tarihi: 27.05.2015

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/8645 Esas 2015/11907 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Antalya 9. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık Z.C. tefecilik suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın müdafiinin itirazları reddedilerek, hüküm ONANMIŞTIR. Ancak, diğer sanık M.K. hakkındaki beraat hükmü TEMYİZ EDİLMEKTEDİR. Dosyadaki anlatımlara göre suç tarihi 2005 yılı Mart ayı kabul edildiğinden, suçun cezası 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımına tabi olduğundan, hüküm BOZULMUŞTUR. Bu durumda, sanık hakkında açılan kamu davası zamanaşımı sebebiyle DÜŞMÜŞTÜR. Kanun maddeleri olarak, suçun cezası için 2279 sayılı Kanunun 17. maddesi, 765 sayılı TCK'nın 102/4 ve 104/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7/2, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri ve hüküm bozulduğundan bahisle 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gösterilmiştir.

5. Ceza Dairesi 2013/8645 E. , 2015/11907 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 5 - 2012/256441
MAHKEMESİ : Antalya 9. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/06/2012
NUMARASI : 2010/428 Esas, 2012/781 Karar
SUÇ : Tefecilik

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık Z.. C.. hakkındaki mahkumiyet hükmünün temyizen incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
Sanık M.. K.. hakkındaki beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Tefecilik suçunda suç tarihinin, kazanç elde etmek amacıyla ödünç paranın verildiği tarih olduğu nazara alındığında, dosyadaki anlatımlara göre 2005 yılı Mart ayı suç tarihi kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen tefecilik suçunun 2279 sayılı Kanunun 17. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerinde belirlenen 7 yıl 6 aylık asli ve ilave zamanaşımına tabi olduğu, suç tarihi ile inceleme günü arasında bu sürelerin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri gözetilmek suretiyle hükmün 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanık hakkında açılan kamu davasının aynı Yasanın 322 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE, 27/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.