MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret, asgari geçim indirimi, izin ücreti, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, izin ücreti, asgari geçim indirimi, genel tatil ve hafta tatili ücreti, fazla mesai ücreti ve ücret alacağını istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece isteklerin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Hükme esas alınan bilirkişi raporuna karşı davalı vekili tarafından itirazda bulunulmuş olup, mahkemece bu itiraz karşılanmamıştır.
Bilirkişi raporunda davacının hizmet süresinin, işe giriş tarihi olan 09.03.2007 ile 30.06.2011 arasında kesintisiz devam ettiği kabul edilerek dört yıl üç ay yirmibir gün olarak tespit edilmesi hatalıdır.
Davacı işçi, işveren nezdinde 09.03.2007 ile 30.06.2011 tarihleri arasında aralıklı çalışmış olup dosya içeriğinde bulunan iş müfettişinin raporuna göre bu aralıklı çalışma süresinin toplam iki yıl yedi ay iki gün olduğu ve iş müfettişinin bu tespitine yönelik işçinin bir itirazının da olmadığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla işçilik alacaklarının aralıklı çalışma şekli dikkate alınarak toplam hizmet süresi olan iki yıl yedi ay iki gün üzerinden hesaplanması gerekmektedir.
Mahkemece davalının bilirkişi raporuna itirazı dikkate alınarak bu kapsamda yeniden bilirkişi raporu alınmalı ve taraflardan rapora karşı diyecekleri sorularak bu yönde usulü işlemler tamamlandıktan sonra bir karar verilmelidir. Eksik incelemeyle hüküm kurulması hatalı olup kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla mesai konusunda hesap yapılırken davacı tanık anlatımları dikkate alınmıştır. Davacının yaptığı işin mahiyeti ve soyut tanık anlatımı dikkate alındığında fazla mesai yaptığının kabul edilmesi hatalıdır. O halde mahkemece davacının fazla mesai isteminin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.