Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10469 Esas 2020/1553 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10469
Karar No: 2020/1553
Karar Tarihi: 17.02.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10469 Esas 2020/1553 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı Hazine, koruma tedbirleri nedeniyle davacıya tazminat ödemeye mahkum edildi. Davanın kısmen kabul edilmesi sonucunda, 1.163.93 TL maddi ve 1.500.00 TL manevi tazminat Hazine'den alınarak davacıya verilecek. Davacının talebi kısmen kabul edildiği için, hem davalı vekili hem de davacı vekili kararı temyiz ettiler. Ancak Mahkeme, temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün davalı yönünden kesin olduğunu ve davacı vekilinin tefhim olunan hükme karşı 1 haftalık süre geçtikten sonra katılma yolu ile temyiz isteminde bulunduğunu belirterek, temyiz taleplerini reddetti. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şunlardır: 6100 sayılı HMK'nın geçici 3. maddesi, 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değiştirilen HUMK'un 427 ve ek 4. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesi ve 1086 sayılı HUMK'un 432. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/10469 E. , 2020/1553 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulü ile 1.163.93 TL maddi, 1.500.00 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün davalı yönünden kesin olduğu, davacı vekilinin ise 26/04/2019 tarihinde tefhim olunan hükme karşı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde belirtilen 1 haftalık süre geçtikten sonra 14/05/2019 tarihinde katılma yolu ile temyiz isteminde bulunduğu, katılma yolu ile yapılan temyizin asıl temyizin incelenebilme koşullarına tabi olduğu, davalı vekilinin temyizinin hükmün kesin olması nedeniyle incelenemeyeceğinden, katılma yolu ile davacı vekili tarafından yapılan temyiz de asıl temyize tabi olması sebebiyle 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme aykırı olarak davalı vekili ve davacı vekilinin temyizinin REDDİNE, 17/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.