Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/1650 Esas 2015/1927 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/1650
Karar No: 2015/1927
Karar Tarihi: 14.04.2015

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/1650 Esas 2015/1927 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, inşa edilen bir binada yapı kullanım izin belgesinin alınmasındaki gecikme sonucu teslimde gecikme olması nedeniyle kira kaybı alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkeme davanın zamanaşımı yönünden reddine karar vermiştir. Ancak, mahkemenin akdî ilişkinin eser sözleşmesi olduğuna dair kabulü yerinde değildir. Taraflar arasındaki akdî ilişki nitelikli satış sözleşmesinden kaynaklanmaktadır ve tarafların tacir olması nedeniyle zamanaşımı def'inin incelenip sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekmektedir. Bu nedenle, kararın bozulması uygun görülmüştür. Kanun maddeleri olarak ise, 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 125. maddesi her davanın 10 senelik zamanaşımına tabi olduğunu belirtirken, 126. maddesi ise 5 yıllık zamanaşımı süresine tabi olacak davaları saymaktadır.

15. Hukuk Dairesi 2015/1650 E. , 2015/1927 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, 04.04.2005 tarihli ... Satış Şartnamesi Sözleşmeleri uyarınca yapı kullanım izin belgesinin alınmasındaki gecikme sonucu teslimde gecikme olması nedeni ile kira kaybı alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın 6098 sayılı Borçlar Kanunu’nun 147/6. maddesi uyarınca zamanaşımı yönünden reddine dair verilen karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Taraf yetkililerinin imzalarını taşıyan 04.04.2005 tarihli sözleşmelerin konusu, davalı satıcının dava dışı arsa sahibine ait olup yapımını üstlendiği inşaattaki 400 ve 401 nolu bağımsız bölümlerin satış ve ek şartnamelere göre inşa ve imâl edilmesine ilişkin olup, asıl edim satılanın arsa payı devri olduğundan sözleşmeler nitelikli satış sözleşmeleri vasfındadır. Mahkemece her ne kadar davanın eser sözleşmesinden kaynaklandığı, gerekçe kısmında belirtilmiş ise de, iddia ve savunma ile sunulan sözleşme içerikleri ile ön inceleme tutanağına yazılı tesbitine aykırı olarak mahkemenin akdî ilişkinin eser sözleşmesi olduğuna dair kabulü yerinde değildir.
Sözleşmeler ve teslim tarihinde yürürlükte olup somut olayda uygulanması zorunlu olan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 126. maddesinde 5 yıllık zamanaşımı süresine tabi olacak davalar sayıldıktan sonra aynı Yasa’nın 125. maddesinde bu kanunda başka bir surette hüküm olmadığı takdirde her davanın 10 senelik zamanaşımına tabi olduğu hükmü getirilmiştir.
Bu durumda mahkemece taraflar arasındaki akdî ilişki nitelikli satış sözleşmesinden kaynaklandığı, tarafların tacir olduğu gözetilerek zamanaşımı def’inin bu doğrultuda incelenip sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken, sözleşmenin vasfında yanılgıya düşülerek davanın zamanaşımı yönünden reddi doğru olmamış, kararın bozulması uygun görülmüştür.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine, 14.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.