Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/17700 Esas 2013/5552 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2012/17700
Karar No: 2013/5552

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/17700 Esas 2013/5552 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, işçilik alacaklarının ödetilmesini talep etmiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiş, davalı taraf temyiz etmiştir. Dosyadaki yazılara, delillere ve kanunlara göre, davalının itirazları kabul edilemez. Fazla çalışma ücretlerinin hesaplanması konusunda taraflar arasında uyuşmazlık vardır. İş Kanunu'nun 41. maddesine göre, haftalık kırkbeş saatten fazla çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan kanunun 63. maddesinde ise, haftalık normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanacağı belirtilmiştir. Mahkeme, uygunsuz şekilde hüküm verdiği için karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- İş Kanunu'nun 41. maddesi: Haftalık 45 saatten fazla çalışmanın fazla çalışma olarak kabul edilmesi.
- İş Kanunu'nun 63. maddesi: Haftalık normal çalışma süresinin haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünmesi gerektiği belirtilir. Tarafların anlaşması ile normal çalışma süresi farklı şekilde dağıtılabilir, ancak haftalık ortalama çalışma süresi normal haftalık süreyi aşamaz. Denkleştirme süresi üç aydır, toplu iş sözleşmeleri ile bu süre dört aya kadar artırılabilir.
22. Hukuk Dairesi         2012/17700 E.  ,  2013/5552 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


    DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatili, hafta tatili, gece çalışması ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
    Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
    Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

    Y A R G I T A Y K A R A R I

    Davacı işçi, fazla mesai ücreti ve diğer işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
    Davalı vekili, davacının fazla mesai ücretinin karşılığının ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile kısmen reddine karar verilmiştir.
    Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
    2-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
    4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine göre haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanun"un 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
    Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
    Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının haftada kaç gün, hangi saatler arasında, kaç saat ara dinlenmesi ile çalıştığı denetime açık değildir. Ayrıca tanık anlatımlarına göre hesaplanan fazla mesai ücretinden hakkaniyet indirimi yapılmaması da doğru olmamıştır. Mahkemece, dosya kapsamına göre toplanan deliller doğrultusunda davacının haftada kaç gün, hangi saatler arasında, günlük ne kadar ara dinlenmesi ile çalıştığı konusunda uzman bilirkişiden denetime açık rapor alınmalı ve yukarıda açıklanan ilke doğrultusunda, hesaplanacak fazla mesai ücretinden uygun oranda indirim yapılarak sonuca gidilmelidir. Yazılı şekilde, eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
    SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.03.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.


    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.