Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/17580 Esas 2013/5547 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
AVUKAT ...

DAVA : Davacı, fazla çalışma ücreti, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, resmi tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, asıl dosya ile fazla mesai ücreti, birleşen dosya ile kıdem, ihbar tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece verilen kısa kararın üçüncü bendinde kıdem tazminatına akdin feshi tarihinden itibaren, genel tatil ücreti alacağına dava tarihinden itibaren en yüksek mevduat faiz işletilmesine karar verildiği halde gerekçeli kararın hüküm fıkrasının üçüncü bendinde kıdem tazminatına akdin feshi tarihinden itibaren, fazla mesai ücretine dava tarihi olan 27.07.2004, genel tatil ücretine dava tarihi olan 19.12.2005 tarihinden itibaren en yüksek mevduat faiz işletilmesine karar verildiği yazılmıştır. Mahkeme kararının gerekçe bölümünde davacının fazla mesai yaptığı açıklanmış ve davalı vekili temyiz dilekçesinde davacının fazla çalışmasının bulunmadığını, haksız talebinin mahkemece kabul edildiğini belirtmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar arasındaki çelişki, Yargıtay İçtihadı Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 kararı gereğince bozma sebebidir. Ayrıca 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu nun 297/2. maddesinde hükmün sonuç kısmında, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların açık olması, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği düzenlenmiştir.
Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile sonradan yazılan gerekçeli kararda, fazla mesai ücreti ile ilgili çelişki bulunduğundan kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.