Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/7533 Esas 2018/1269 Karar Sayılı İlamı

....
Taraflar arasındaki davadan dolayı ..... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10.03.2016 gün ve 2015/347 Esas- 2016/204 Karar sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 6100 sayılı HMK Geçici 3/2 maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK’nın 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 2.190,00 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Mahkemece, 1.470,00 TL’nin tahsiline karar verilmiştir. Bu itibarla, mahkemece ödenmesine karar verilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
Davacı ise süresi içerisinde katılma yoluyla temyiz isteminde bulunmuştur. Ancak katılma yoluyla temyiz isteminde bulunduğu davalı tarafın temyiz istemi hükmün temyizi kabil olmadığından reddine karar verildiği gözetildiğinde davacı vekilinin bu temyize katılma yoluyla temyiz istemini inceleme olanağıda yoktur. Bu nedenle davacı vekilinin katılma yoluyla temyiz isteminin de reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz isteminin REDDİNE, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.




....