Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13920 Esas 2018/1268 Karar Sayılı İlamı

....


Taraflar arasındaki davadan dolayı ..... 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29/12/2015 gün ve 2015/1258-2015/1079 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı banka vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Temyiz dilekçesinin verilme usulü HUMK 434. maddesinde açıklanmış olup, buna göre harca tabi ise temyiz dilekçesinin temyiz defterine kayıt ettirilip, temyiz harcının yatırılmış olması gerekmektedir. Mahkemece verilen karar davalı banka vekili ... tarafından 02.03.2016 havale tarihli dilekçe ile temyiz edilmiş ise de, gerekçeli kararın davalı banka vekili ...’a 11.02.2016 tarihinde tebliğ edildiği yani kararın HUMK 432/1 madde ve fıkrasında belirtilen 15 günlük yasal temyiz süresi geçtikten sonra temyiz edildiği anlaşılmıştır. Tebligat Kanunu’nun 11. maddesine göre “Eğer tebligat birden fazla vekile yapılmış ise bunlardan ilkine yapılan tebliğ tarihi asıl tebliğ tarihi sayılır.” Bu durumda davalı vekillerinden ...’a yapılan tebligat geçerli olduğuna ve temyiz süresi bu tebliğ tarihinden başlayacağına göre davalı banka vekilinin temyiz istemi süresi geçtikten sonra yapılmıştır.
HUMK 432/4. madde ve fıkrasına göre, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin HUMK 432/4. maddesi uyarınca, temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı banka vekilinin temyiz isteminin hüküm tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 432/4"üncü maddesi uyarınca süre yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



.....