Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye iş bedelinin tahsili amacıyla başlatılan icra takibine vaki itirazın iptâli istemine ilişkin olup, mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı iş sahibi vekilince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, taraflar arasındaki ticari ilişki kapsamında, davalıya ait reklamların davacının sahip olduğu ulusal televizyon kanalında yayınlandığını, bu işe ilişkin olarak davacı tarafından 28.02.2006 tarihli 11.800,00 TL bedelli, 13.03.2006 tarihli 5.900,00 TL bedelli, 31.03.2006 tarihli 11.800,00 TL bedelli ve 13.04.2006 tarihli 5.900,00 TL bedelli olmak üzere dört adet fatura düzenlendiğini ve davalıya gönderildiğini, davalıdan bakiye 18.961,42 TL cari hesap alacaklarının bulunduğunu ileri sürerek, davalının itirazının iptaline, takibin devamına, %40 icra inkâr tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili ise davacının sözünü ettiği faturalardan sadece 13.03.2006 tarihli 5.900,00 TL faturanın yayınlanan reklam karşılığında davacı tarafından düzenlendiğini, bu faturanın bedelinin ödendiğini, davalının davacıya herhangi bir borcunun bulunmadığını savunmuştur. Mahkemece, davacı faturalarının davalıya tebliğ edildiğine dair irsaliye faturasının davacı tarafça sunulmadığı, ancak davalı tarafça bu hizmetin alınmadığı yönünde bir iddiada bulunulmadığı, tarafların fatura tebliğleri olmaksızın karşılıklı ticari ilişki içerisinde bulundukları gerekçesiyle ve davacı şirket yetkililerine davacı şirketin ticari defter ve kayıtlarının doğruluğu hususunda tamamlayıcı yemin yaptırılmak suretiyle davanın asıl alacak 18.961,42 TL üzerinden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının dava dilekçesinde belirttiği faturaların davalıya tebliğine ilişkin kanıt bulunmadığı gibi, bu işin yapıldığı hususu da davacı tarafından kanıtlanmalıdır. Mahkemece ispat külfetinin davalıya yükletilmesi ve davacının tek taraflı olarak düzenlediği defterleri kendisi yararına delil kabul edilip tamamlayıcı yeminle hükme varılması doğru olmamıştır. Mahkemece yapılması gereken iş, ispat külfeti davacıda olduğundan, davalıya yemin teklif etme hakkının bulunduğu hatırlatılıp sonucuna göre karar vermek, yapılacak inceleme sonucuna göre de icra inkar tazminatı hususunun değerlendirilmesinden ibarettir.
Kararın açıklanan sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 13.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.