Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/2893 Esas 2020/6613 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2893
Karar No: 2020/6613
Karar Tarihi: 24.06.2020

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/2893 Esas 2020/6613 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın katılandan aldığı vekaletname ile evini satmak üzere anlaştığı isimli kişiye 75.000 TL'ye sattığı, ancak katılana herhangi bir para vermediği iddia edildi.
Ancak, taraflar arasında hizmet ilişkisi bulunmadığından sanığın eylemi, TCK'nın 155/1. maddesi kapsamındaki güveni kötüye kullanma suçunu oluştururken, yanlış suç vasfıyla sanık hakkında mahkumiyet hükmü verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 155/2, 52, 53. maddeleri
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253 ve 254. maddeleri
- TCK'nın 155/1. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi

15. Ceza Dairesi 2020/2893 E. , 2020/6613 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK’nun 155/2, 52, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan, sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın katılandan evini satmak üzere vekaletname aldığı, evi ... isimli şahsa 75.000 TL"ye sattığı, ancak katılana herhangi bir para vermediğinin iddia edildiği olayda, taraflar arasında hizmet ilişkisi bulunmadığından sanığın eyleminin; 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma kapsamında kalan TCK’nın 155/1. maddesi kapsamındaki güveni kötüye kullanma suçunu oluşturacağı gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında yazılı şekilde hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyetine hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca sair hususlar incelenmeksizin BOZULMASINA, 24.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.