Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/15832 Esas 2013/5385 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVACI-
KARŞI DAVALI : ...
DAVALI-
KARŞI DAVACI :
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret alacağının ödetilmesine, karşı davacı ise maaş avansı alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, asıl davanın kabulüne, karşı davanın ise reddine karar
vermiştir.
Hüküm süresi içinde davalı karşı davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 15.03.2013 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY

Davalı işveren açtığı karşılık dava ile davacı işçinin ev aldığını, bu nedenle paraya ihtiyacı olduğunu belirterek avans istemesi üzerine kendisine 24.09.2009 tarihinde maaş avansı olarak 25.000,00 TL verildiğini, çalıştığı sırada kendisinden istendiğini ancak sıkışık olduğunu, ev taksitleri bittiğinde ödeyeceğini belirtmesine rağmen ödemediğini ve avansı kapatmadan ayrıldığını, dolayısıyla aldığı avanstan ötürü şirkete borçlu olduğunu belirterek 25.000,00 TL"nin tahsiline karar verilmesini istemiştir
Davacı işçi karşılık davaya cevabında karşılık dava konusu paranın kendisine prim ve ikramiye olarak verildiğini, iki buçuk yıl hiç talep edilmediğini, ekonomik durumunda sıkışık olmadığını, araba alabilecek derecede durumunun iyi olduğunu bildirerek karşılık davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece işverenin karşılık davaya konu paranın avans olarak verildiğini kanıtlayamadığı gerekçesiyle karşılık davanın reddine dair verilen karar Dairemiz sayın çoğunluğu tarafından da benimsenmiş ise de bu sonuca aşağıda belirtilen nedenlerle iştirak edilmemiştir.
Somut olayda, işveren davacıya 25.000,00 TL"yi maaş avansı olarak verdiğini iddia etmiş; buna karşılık davalı-davacı işçi bu parayı ikramiye veya prim olarak aldığını savunmuştur. Şu halde söz konusu paranın işçi tarafından alındığı ve geri ödenmediği sabittir. Davalı-davacı işveren tarafından dosyaya ibraz edilen banka dekontunda 25.000,00 TL"nin maaş avansı olarak ödendiğinin belirtildiği görülmüştür. Davalı-davacı işçi aldığı bu paranın prim ya da ikramiye olduğunu kanıtlayamadığı sürece paranın işçiye maaş avansı veya borç olarak verildiğinin kabulü gerekir. Taraflar arasında davacıya ikramiye ya da prim ödemesini öngören sözleşme hükmü bulunmamaktadır. Bilgisine başvurulan tanık anlatımlarına göre işyerinde prim ya da ikramiye ödemesine ilişkin işyeri uygulamasınında olmadığı anlaşılmaktadır. İşyerinde işyeri uygulaması haline gelmiş prim ya da ikramiye ödemesi bulunmadığına ve bu hususta taraflar bağlayıcı yazılı bir sözleşme hükmü de mevcut olmadığına göre davalı savunmasının sabit olmadığı açıktır. Davalı-davacı işverenden olmayan bir durumun daha açık bir deyimle işyerinde ikramiye ya da prim ödemesi olmadığını ispat etmesi beklenemeyeceğine göre davacının dava konusu parayı davalı işçiye avans verdiğini kanıtlayamadığına ilişkin gerekçe isabetli değildir. Tüm bu açıklamalara göre davalı-davacı işçinin ihtiyacı olduğundan bahisle davalı-davacı işverenden alarak borçlandığı 25.000,00 TL"yi işverene geri verme borcunun bulunduğu ve bu borcunu ifa ile yükümlü olduğu anlaşıldığından, karşılık davanın kabulü yerine yazılı gerekçe ile reddi hatalı olduğundan hükmün bu yönden bozulması gerekirken çoğunluğun aksi düşünce ile oluşturduğu onama kararına katılamıyoruz.15.03.2013