Yargıtay 16. Hukuk Dairesi 2016/13621 Esas 2019/7319 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sonucu, Simav İlçesi Ortacı Köyü çalışma alanında bulunan 217 ada 1 parsel sayılı 149.03 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz, irsen intikal, taksim ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle davalı ... adına; 217 ada 2 parsel sayılı 207,70 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz ise, irsen intikal, taksim ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle davalı ... adına tespit ve tescil edilmiştir. Davacılar ... ve arkadaşları, çekişme konusu taşınmazlar içerisinde yer alan taşınmaz bölümünün adına tapuda kayıtlı bulunan 217 ada 5 parsel sayılı taşınmazın devamı olduğu iddiasına dayanarak tapu iptali ve adına tescili istemiyle dava açmıştır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın reddine karar verilmiş; hüküm, bir kısım davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminde bulunan davacı asiller ...ile ...’in yargılama süresince kendilerini vekil ile temsil ettirdikleri, dava dosyası içeriğinde yer alan gerekçeli kararın tebliğine ilişkin tebligat parçaları incelendiğinde, gerekçeli kararın adı geçen davacıların hem vekillerine hem kendilerine tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Ancak HMK"nın 73, 81, 82 ve 83. maddeleri, Avukatlık Kanunu"nun 41. maddesi, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 11. maddesi ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 18. maddesi gereğince vekil ile takip edilen işlerde, tebligatın vekile yapılması zorunludur. Emredici nitelikteki bu düzenlemelerden kaynaklanan yasal zorunluluğa aykırı olarak, vekili varken asile gönderilen tebligatlar yok hükmünde olup sonuç doğurmaz. Bu duruma göre, davada kendisini vekil ile temsil ettiren ve kararı temyiz eden davacı asiller... ile ...’e yapılan gerekçeli kararın tebliği işlemi yok hükmündedir. Mahkemenin gerekçeli kararı hükmü temyiz eden davacılar vekiline usulüne uygun olarak ilk kez 26.10.2015 tarihinde tebliğ edilmiş olup, davacılar vekili tarafından 17.12.2015 tarihinde temyiz başvurusu yapılmıştır. Hal böyle olunca, gerekçeli kararın tebliğ edildiği 26.10.2015 tarihi ile temyiz tarihi olan 17.12.2015 tarihi arasında 6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 432/I. maddesinde öngörülen 15 günlük temyiz süresinin geçmiş olduğu anlaşıldığından, davacılar vekilinin temyiz inceleme isteminin süre yönünden REDDİNE, 13.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.