Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/77 Esas 2020/1022 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/77
Karar No: 2020/1022
Karar Tarihi: 10.09.2020

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/77 Esas 2020/1022 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın, değişik zamanlarda birçok kişiye ait kredi kartlarından komisyon karşılığı çekim yaparak nakit para dağıtması sonucu tefecilik suçunu işlediği belirlendi. Ancak, zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği göz önünde bulundurulmadığından, mahkeme kararı temyiz edildi. Dosyanın incelenmesi sonucunda, suçun sübutu kabul edildi ve hükümde isabetsizlik görülmediği için temyiz itirazları reddedildi. Kararda, TCK'nın 241, 62, 52/2, 53/1. maddeleri uyarınca sanığa 2 yıl 1 ay hapis, 5000 TL adli para cezası ve hak yoksunluğu cezası verildi. Zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğine dikkat çekilerek sanığın suçunu işleme kararı alması nedeniyle suçun sübutunu kabul eden TCK'nın 43/1. Maddesi açıklandı.

9. Ceza Dairesi 2020/77 E. , 2020/1022 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : TCK"nın 241, 62, 52/2, 53/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis 5000 tl adli para cezası, hak yoksunluğu

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye ait kredi kartlarından komisyon karşılığı çekim yaparak onlara nakit para vermek suretiyle üzerine atılı tefecilik suçunu işlediği halde, sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanık ..."ın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA 10/09/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.