Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/10885 Esas 2018/1250 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/10885
Karar No: 2018/1250
Karar Tarihi: 20.02.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/10885 Esas 2018/1250 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının davalı adına taşıma yaptığı ve alacak davası açtığı, ancak faiz isteminde bulunmadığı için, davanın reddedildiğini belirtmiştir. Ancak, dava değeri, yürürlükteki kanuna göre temyiz sınırının altında kaldığı için, davalı tarafın temyiz isteği reddedilmiştir.
Kanun maddeleri: HUMK’nun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. madde. Bu maddeye göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL\"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir.

11. Hukuk Dairesi 2016/10885 E. , 2018/1250 K.

"İçtihat Metni"

....
Taraflar arasındaki davadan dolayı ..... 13. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 22/01/2016 gün ve 2015/673-2016/36 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nun 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 22/01/2016 tarihi itibariyle 2.190,00 TL"dir. Davacı vekili, müvekkilinin davalı adına taşıma yaptığını, bu taşımada nedeniyle alacak davası açtığını, fakat sehven faiz isteminde bulunmadığını, ileri sürerek 1.921,52 TL faizin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davalı tarafın zamanaşımı defiinde bulunduğu ve alacağın zamanaşımına uğradığı, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Bu durumda, reddedilen dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre davacı yönünden temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

......