Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 22/3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 63 ve 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanığın, sevk ve idaresindeki servis aracıyla seyri sırasında, olay mahalline geldiğinde minübüste bulunan çocukları indirmek için durduğu, minübüsten inen ölen 7 yaşındaki ..."nın servis aracından indikten sonra açık olan otomatik kapıdan ölenin arkadaşlarına el salladığı sırada, kapının kapanması ile ölen çocuğun elinin otomatik kapıya sıkıştığı, servisin içindeki çocukların şoföre “dur” diye bağırmalarına rağmen, yüksek müzik sesi nedeni ile sanığın çocukların dur ikazını duymadığı, sanığın aynaları kontrol etmeden hareketi ile eli kapıya sıkışan çocuğun servis aracının arka tekeri altında kalarak vefatı ile sonuçlanan ve mahkemece sanığın asli kusurlu olduğunun kabul edildiği olayda;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin eksik incelemeye, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 50/4. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir halinin gerçekleşmesi halinde belirlenecek uzun süreli hapis cezalarının adli para cezasına çevrilemeyeceğine ilişkin düzenleme gözetilmeden, sanık hakkında belirlenen 3 yıl 9 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi ile bozma kararı öncesi hükmedilen 18.200 TL adli para cezasına ilişkin ilk hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, sonuç ceza miktarının sanık lehine kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilip, 1412 saylı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle infazın 18.200.-TL adli para cezası üzerinden yapılacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerekirken, sanığın neticeten 18.200.-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" ve ve (f) bendinde yer alan ""failin kasta dayalı kusurunun ağırlığı"" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,

Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün dördüncü ve beşinci paragraflarının hükümden çıkarılarak yerine, "Sanığın 18.200 TL adli para cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin 02.12.2014 tarih ve 2014/133-2014/377 sayılı ilk hükmün sadece sanık müdafiinin temyizi üzerine bozulması nedeniyle, sonuç ceza miktarı sanık lehine kazanılmış hak teşkil ettiğinden, 5271 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi dikkate alınarak, sanık hakkında 18.200 TL adli para cezası üzerinden infazın yapılmasına” cümlesinin eklenmesi, hükmün birinci paragrafında yer alan "sanığın kastına dayanan kusurunun ağırlığı ile suç sebep ve saikleri" ibarelerinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.