Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2012/15835 Esas 2013/5233 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar, kötüniyet tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, haftasonu, bayram tatili, ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının, davalı işyerinde 01/11/2007-15/06/2009 tarihleri arasında kesintisiz şekilde elektrik teknisyeni olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haklı nedene dayanmaksızın feshedildiğini, işyerinde vardiyalı olarak kart basmak suretiyle günlük oniki saat süreyle çalıştığını belirterek müvekkilinin ihbar ve kıdem tazminatı ile diğer işçilik haklarının yanında fazla mesai ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin ihbar tazminatı ödenerek feshedildiğini, tüm haklarının ödendiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, delil durumuna göre ve tanık beyanları dikkate alınarak kıdem tazminatı, bakiye ücret, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti taleplerinin kabulüne karar verilmiş, diğer istekler ise reddedilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, ara dinlenmenin süresi ve fazla çalışma hesabının doğru yapılıp yapılmadığı noktasında toplanmaktadır.

İşçinin, günlük iş süresi içinde, kesintisiz olarak çalışması beklenemez. İşçinin gün içinde, yemek, çay gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesinde düzenlenmiştir.
Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir.
4857 sayılı Kanun"un 63. maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saat ve daha fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, vardiyalı olarak kart basmak suretiyle çalışılan işyerinde, sunulan vardiya kayıtları tek tek incelenerek giriş çıkış saatleri arasındaki fark hesap edilmiş ve günlük onbir saati aşan miktarlar esas alınarak hesaplama yapılmıştır. Ancak yukarıda açıklandığı şekilde bir ara dinlenmesi dikkate alınmamıştır. Giriş çıkış saatleri arasındaki tüm sürelerde çalışılmasının söz konusu olamayacağı, tabii ihtiyaçlarının giderilmesi için ara dinlenmesi verilmesinin gerektiği açıktır. Mahkemece bilirkişiden yukarıda açıklanan esaslara göre ara dinlenme de düşülecek şekilde bilirkişiden ek rapor alınarak karar verilmesi gereklidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.