Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 23:35 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki araç ile meskun mahalde, gece vakti, bölünmüş iki şeritli asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalli dört yönlü kavşağa geldiğinde, kendisine hitap eden kırmızı fasılalı ışığa rağmen kontrolsüzce kavşağa giriş yaptığında, sarı fasılalı ışıkta kavşağa giriş yapan sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucu, katılan ..."in basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek ve kırığın hayat fonksiyonlarını orta (2) derecede etkileyecek nitelikte, katılan ..."in ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı, mahkemece sanığın asli kusurlu olduğunun kabul edildiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesinde yer alan hapis ihtaratına hükümde yer verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin tayin edilen cezaya, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına, ehliyetin geri alınmasına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 13.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.