Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-e, 62/1, 52/2-4. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 16.15 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahalde, bölünmüş asfalt kaplama ıslak zemin yolda sol şeritte seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde aracının sağ ayna kısmının, gidiş istikametine göre yolun sağından soluna karşıdan karşıya geçmek isteyen katılana çarpması sonucu katılanın hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği, mahkemece sanığın tali kusurlu olduğunun kabul edildiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulamaya hükümde yer verilmemesi bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin lehe hükümlerin uygulanmamasına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna; katılanın sanığa üst sınırdan ceza verilmesi gerektiğine, olay nedeniyle çok mağdur olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 13.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.