4. Ceza Dairesi Esas No: 2020/757 Karar No: 2020/3815 Karar Tarihi: 24.02.2020
Şantaj - basit tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/757 Esas 2020/3815 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında şantaj, basit tehdit ve hakaret suçlarından verilen mahkumiyet kararına yapılan istinaf başvurusunun reddedilmesi sonrasında yapılan temyiz başvurusu, CMK'nın 286. maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendine göre reddedilmiştir. Bu maddeye göre, beş yıl veya daha az hapis cezaları ve ne kadar olursa olsun adli para cezaları ile ilgili olarak bölge adliye mahkemesince verilen istinaf başvuruları temyiz edilemez. Kararda geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK 107/1, 53, 58, 106/1-2. cümle, 125/2-1 ve CMK 286, 296/1.
Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Sanık ... hakkında şantaj suçundan TCK"nın 107/1, 53 ve 58. maddeleri uyarınca hükmolunan 1 yıl hapis ve 100 TL adli para cezası, TCK"nın 106/1-2. cümle, 53 ve 58. maddeleri uyarınca hükmolunan 2 ay hapis ile TCK"nın 125/2-1, 53 ve 58. maddeleri uyarınca hükmolunan 3 ay hapis cezalarının miktarları ve türleri gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286. maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinde, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezaları ile ilgili olarak bölge adliye mahkemesince verilen istinaf başvurusunun esastan reddine dair kararlarının temyiz edilemeyeceğinin belirtilmesi karşısında; bölge adliye mahkemesince verilen istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin CMK"nın 296/1. maddesi gereğince reddine dair ek kararının yerinde olduğu anlaşıldığından, Temyiz isteminin reddine ilişkin Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesinin 31/10/2019 gün ve 2018/3431 esas, 2019/388 sayılı kararında bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik sanık ..."ın temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA, 24/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.