Tehdit - yaralama - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/8200 Esas 2020/3809 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1) Sanık hakkında müşteki ...’a yönelik yaralama ve tehdit suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteğinin incelenmesinde;
Sanığa yükletilen yaralama ve tehdit eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
Cezaların kanuni bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık ...’un ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2) Sanık hakkında katılan ...’a yönelik hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz isteğine gelince, başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın suçlamaları kabul etmemesi, olay yerinde bulunan müşteki Ayşe ve tanık Esin’in katılanın iddiasını doğrulamamaları karşısında, yüklenen suçun işlendiğine ilişkin katılanın iddiası dışındaki kanıtların neler olduğu açıklanıp tartışılmadan yerinde olmayan gerekçeyle sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...’un temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 20.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.