Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/3873 Esas 2019/352 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/3873
Karar No: 2019/352

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/3873 Esas 2019/352 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında \"kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma\" suçundan 1 yıl 6 ay hapis cezası verilmiş, ancak ceza indirimi sırasında yapılan hesap hatası sonucu ceza 1 yıl 2 ay 29 gün olarak belirlenmiş. Sanığın daha önce aynı suçtan dolayı verilmiş tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin bulunmaması nedeniyle ilk olarak doğrudan bu tedbir uygulanmış, ancak yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında hüküm verilmiş. Mahkeme, yargılama sürecinin kanuna uygun olarak yapıldığı ve hükümde suç tipi ve yaptırımların doğru belirlendiği sonucuna vararak sanığın temyiz itirazlarını reddetti ve hükmü onadı. Kanun maddeleri ise; TCK'nın 191/1, 62, 5. fıkra, 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi, 85. madde ve 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasıdır.

10. Ceza Dairesi 2015/3873 E. , 2019/352 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık hakkında, TCK’nın 191/1, maddesi uyarınca hükmedilen 1 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanunun 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken, hesap hatası sonucu cezanın "1 yıl 3 ay" yerine "1 yıl 2 ay 29 gün" olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 17/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.