Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12267 Esas 2020/1477 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın...ş adlı yemek sanayi şirketinin ortağı olduğu, olay günü söz konusu şirkette bulaşıkçı olarak çalışan katılanın, köfte kesme makinesinde köfte kesme işlemi yaparken, sağ el işaret parmağının dip eklem seviyesinde koparak, hayat fonksiyonlarını 2. derecede etkileyen kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda; olaydan bir gün sonra katılanın 12.04.2012 tarih, saat 00:44’te ...Polis Merkez Amirliğinde Başpolis Memuru...ve Polis Memuru ...ç imzası ile alınan ifadesinde sanıktan şikayetçi olmadığına dair ifade tutanağı altındaki imzanın kendisine ait olmadığı iddiaları doğrultusunda, tutanak mümzileri polis memurları ...ç ve...’in 11.07.2013 tarihli duruşmada tanık olarak mahkemece dinlendikleri ve tutanak altındaki imzanın ifade veren kişiye ait olduğunu beyan ettikleri, tanıklardan grup amiri...’in ifadesinde “Ben grup amir olduğum için adli olaylarda önce sözlü olarak ben dinlerim. Daha sonra mukayit arkadaşımla birlikte ifadeyi bilgisayarda yazdırırız ve ifadesini aldığımız kişiye imzalatırız. Okuma yazma bilmediğini söyleyenler içinse bu durumu tutanağa dökeriz ve hazır olan yakını varsa huzurunda ifadesini alırız mühürü varsa basarız. parmak izi kullandığımız da olur.” şeklindeki ifadeleri ve bozma ilamı sonrası aldırılan 14.04.2016 tarihli Emniyet Genel Müdürlüğü Grafoloji ve Sahtecilik El uzmanı bilirkişisi tarafından yapılan inceleme sonucunda, imzanın katılanın el ürünü olduğunun tespit edilmesi karşısında; şikayetten vazgeçmeden vazgeçme olmayacağından 26.01.2016 tarihli duruşmada verilen katılma kararı hükümsüz olmakla taksirle yaralama suçundan açılan davanın TCK"nın 73/4 ve CMK"nın 223/8. maddesi gereğince düşmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık hakkındaki davanın TCK"nın 73/4, 73/6 ve CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 13.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.