Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Anayasa’nın 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2, 231/2. ve 232/6. maddeleri uyarınca, hüküm fıkrasında, başvurulacak kanun yolunun, merciinin, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin başlangıcının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerekmekte olup; sanığın yüzüne karşı verilen 11/10/2010 tarihli tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin kararın incelemesinde; sanığa tefhim edilen kararda, kanun yoluna başvuru süresinin başlangıcı bildirilmediğinden, yasa yolu bildiriminin usulsüz olması nedeniyle kararın kesinleşmediği anlaşıldığından, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine verilen 13/06/2014 tarihli sanığın mahkûmiyetine dair ek kararın hukuki geçerlilikten yoksun olması karşısında; sanığın temyiz isteğinin, 11.10.2010 tarihli ilk karara ilişkin ve süresinde olduğu kabul edilerek, inceleme yapılmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemiz tarafından da benimsenen 20.03.2012 tarih ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 16/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.