MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel Belgede Sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık ..."ın temyiz talebinin incelenmesinde;
Yokluğunda verilen hükmün sanığa sorgusunda beyan ettiği adres yerine mernis adresine 14.04.2014 tarihinde yapılan ilk tebligatın usulüne uygun olmadığı, ancak; Tebligat Kanunu"nun 32. maddesinde “tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır" hükmü uyarınca sanığın ilgili kararı, bu suç nedeniyle hükümlü olarak cezanın infazına başlandığı 20.10.2014 tarihinde öğrendiğinin anlaşılması ve 12.02.2016 tarihinde yeniden yapılan tebligatın sonuç doğurmasının mümkün bulunmaması karşısında; öğrenme üzerine yasal süresinden sonra 18.02.2016 tarihinde yapılan temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında özel belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
İddia, savunma, katılan anlatımı, ..."ın soruşturma aşamasındaki beyanı, Jandarma Kriminal ekspertiz raporu ve tüm dosya kapsamı karşısında; CMK"nin 217. maddesi uyarınca delilleri değerlendirerek suçun sübut bulduğu yönünde kanaate ulaşan mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda incelenip, sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi, artırıcı nedenin ise bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 11/09/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.