Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/7700 Esas 2020/3791 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7700
Karar No: 2020/3791
Karar Tarihi: 20.02.2020

Tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2019/7700 Esas 2020/3791 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, tehdit suçundan sanığın mahkumiyetine ve hakaret suçlarından sanıklara ceza verilmesine yer olmadığına karar verdi. Hakaret suçlarına ilişkin temyiz isteği reddedilirken, tehdit suçuna ilişkin temyiz isteği kabul edildi. Mahkeme, tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğunu ve uzlaştırma işlemi uygulanması gerektiğini belirtti. Ayrıca, sanığın durumu ile dosya kapsamına uygun düşmeyen derecede ceza verildiğinden dolayı karar bozuldu. 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK\"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK\"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu\"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması gerektiği belirtildi. Ayrıca, TCK\"nın 61. maddesindeki ölçütler ve aynı Kanunun 3. maddesindeki fiilin ağırlığıyla orantılı ceza verilmesi ilkesine

4. Ceza Dairesi 2019/7700 E. , 2020/3791 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında katılan ...’ye, sanık ... hakkında da katılan ...’a yönelik hakaret suçlarından verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararlarına ilişkin temyiz isteğinin incelenmesinde;
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılan sanık ...’nin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında katılan ...’a yönelik tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteğine gelince;
a) 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
b) Kabule göre de; TCK"nın 61. maddesindeki ölçütler ve aynı Kanunun 3. maddesindeki fiilin ağırlığıyla orantılı ceza verilmesi ilkesine aykırı olarak ve sanığın durumu ile dosya kapsamına uygun düşmeyecek derecede alt sınırdan orantısız biçimde uzaklaşılarak fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, (2-b) numaralı bozma nedeni hariç diğer yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 20.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.