Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - nitelikli yağma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/758 Esas 2018/1618 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/758
Karar No: 2018/1618
Karar Tarihi: 07.03.2018

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - nitelikli yağma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/758 Esas 2018/1618 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıklar, kişiyi hürriyetinden yoksun bırakmak ve tehdit suçlarından mahkum edilmişlerdir. Temyiz incelemesinde, tehdit suçunun zaman aşımı süresi geçtiği gerekçesiyle hükümler bozulmuş ve görülen kamu davaları zamanaşımı sebebiyle düşmüştür. Kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçu konusunda ise, mağdurun istikrarlı beyanları ve tanık ifadeleri doğrultusunda sanıkların suçu işlediği tespit edilerek cezalandırılmaları gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, sanıkların adli sicil kayıtlarının da değerlendirilmesi ve Anayasa Mahkemesi tarafından kısmen iptal edilen 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/2-c maddesi (tehdit suçu)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4 maddeleri (ceza ve dava zamanaşımı süresi)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321 ve 322. maddeleri (hükümlerin bozulması ve yeniden yargılama)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi (zamanaşımı sebebiyle düşme)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109

14. Ceza Dairesi 2017/758 E. , 2018/1618 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, nitelikli yağma
HÜKÜM : Sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve tehdit suçlarından mahkumiyetlerine

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar haklarında tehdit suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Oluşa uygun kabule göre, sanıkların işlediği tehdit suçunun 5237 sayılı TCK"nın 106/2-c. maddesinde düzenlenen cezasının üst sınırı itibariyle aynı Kanunun 66/1-e, 67/4. maddelerinde belirtilen oniki yıllık asli ve ilave dava zamanaşımı süresine tâbi olduğu ve suç tarihi olan 21.09.2005"ten inceleme tarihine kadar bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, sanıklar haklarında görülen kamu davalarının aynı Kanunun 322 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı sebebiyle DÜŞMESİNE,
Sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Mağdurun aşamalardaki istikrarlı beyanları, tanık ..."in mağduru doğrulayan anlatımları ve tüm dosya içeriğine göre sanıkların mağduru yemek yediği döner salonundan kolundan tutarak zorla emlak dükkanına götürdüklerinin anlaşılması karşısında, cebir kullanmak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işledikleri ve 5237 sayılı TCK"nın 109/2. maddesi gereğince cezalandırılmaları gerektiği gözetilmeden, delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülerek yazılı şekilde aynı Kanunun 109/1. maddesi ile mahkumiyet hükümleri kurulması,
Sanıklar ... ile ..."ın adli sicil kayıtlarında yer alan ilamların onaylı örnekleri temin edilerek haklarında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Sanıklar haklarında haksız tahrik hükümlerinin tatbik edilip edilmeyeceği hususunda değerlendirme yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Hükümlerden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafileri, sanık ... ile O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.