Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5099 Esas 2020/1465 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 22/3, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Olay günü hurdacı olan sanık ...’ın, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen sanık ...’den eski buzdolabını satın aldığı, buzdolabını aracına yükletmek üzere aşağıya indirmek istediği, merdivenlerden indiremeyeceğini anlaması üzerine yan komşu olan ...’nın yardımı ile evin terasından aşağı atmak suretiyle buzdolabını aşağıya indirdiği, buzdolabının terastan düşmesi esnasında parçasının bu sırada aşağıda bulunan ...’a isabet etmesi neticesinde hayatını kaybetmesine asli kusurlu olarak sebebiyet verdiği olayda; sanık ..."in hurda işi yapması, bu tür hurda alımlarında gereken özeni gösterip sokakta gerekli tedbiri aldıktan sonra ve güvenlik şeridi çekilmek sureti ile, en kötü ihtimalle bu tür hurda eşyaların yere indirilebileceği, bunun içinde, asansör sistemi yada halat kullanılabileceği dikkate alındığında, eyleminin kastı aşan bilinçli taksirle gerçekleştirdiği gerekçe gösterilerek bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş ise de, bilinçli taksirle hareket ettiğine ilişkin somut delil bulunmayan sanık hakkında bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeden TCK"nın 22/3. maddesinin tatbiki suretiyle, fazla cezaya hükmolunması,
2)5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.