Şantaj - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/1629 Esas 2020/3774 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/1629
Karar No: 2020/3774
Karar Tarihi: 19.02.2020

Şantaj - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2016/1629 Esas 2020/3774 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir şantaj suçuyla ilgili olarak yerel mahkeme tarafından verilen mahkumiyet kararının temyiz edilmesi üzerine dosyanın incelenmesi sonucunda, tebligat işleminin usulsüz olduğuna karar verdi. Tebligatın doğru şekilde yapılmadığına ilişkin çelişkili bulgular olduğundan, dosya tekrar yerel mahkemeye gönderilecek ve tebliğ işlemi gerçekleştirildikten sonra tekrar ele alınacak. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. ve 21/1-2 maddeleri ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi.

4. Ceza Dairesi 2016/1629 E. , 2020/3774 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Şantaj
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres, bilinen en son adres kabul edilerek, merci tarafından tebligata, Tebligat Kanunu’nun 23/1-8. maddesi ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre,(tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması gerektiğine dair) şerh düşürülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin, süre tutum dilekçesi veren sanığın mahkemede bildirdiği ve MERNİS adreslerine tebliğe çıkarıldığı, ancak tebligatta muhatabın hangi komşusuna haber verildiğine dair hususlara yer verilmediğinin ve doğrudan mahalle muhtarına bırakıldığının anlaşılması karşısında, adı geçen sanığa gerekçeli kararın tebliğinin bu nedenle usulsüz olduğu,
Anlaşıldığından, sanık ..."nun temyiz davası isteği hakkında şimdilik bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA ve dosyanın, adı geçen sanığa yöntemince tebliğ işlemi gerçekleştirilerek, buna dair evrak ve verilmesi halinde temyiz dilekçesi de eklenip, EK TEBLİĞNAME DÜZENLENDİKTEN sonra, Dairemize yollanılmak üzere, incelenmeksizin karar mahkemesine geri GÖNDERİLMESİNE, 19/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.