Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/23363 Esas 2019/15710 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait farklı işyerlerinde çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya içinde bulunan el yazılı, tarihsiz belgede davacının işyerinden 26.01.2012 tarihinde kendi isteği ile ayrıldığına dair beyanı bulunmaktadır. Bu belge içeriği ve belge altındaki imza konusunda davacı asilin beyanı alınmamıştır. Mahkemece feshe yönelik değerlendirme yapılırken öncelikle ilgili belge davacıya gösterilmek suretiyle davacının beyanı alınmalı, bu beyana göre dosya kapsamındaki tüm deliller birlikte incelenerek sonuca varılmalıdır. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalıdır.
3-Davacı dava dilekçesinde günde en az 10-12 saat çalıştığını beyan ederek fazla çalışma ücreti talep etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının günlük çalışma ve ara dinlenme süresi ile haftalık çalışma süresi belirlenmeden, haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığı sonucuna varılmıştır. Davacı tanıklarından ..., davacının kendisi gibi saha elemanı olduğunu, işyerinde haftanın yedi günü 08.00-19.00 saatleri arasında çalışıldığını, ayrıca haftanın iki üç günü saat 21.00’a kadar çalışmanın devam ettiğini, iki haftada bir kere hafta tatili kullanıldığını beyan etmiş; diğer davacı tanığı ... ise davacının keşifçi olarak haftanın altı günü 08.00-23.00 saatleri arasında, pazar günleri ise 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığını ifade etmiştir. Davalı tanığı ...’nun beyanı ise davacınhın haftada altı gün 08.00-17.00 saatleri arasında çalıştığı şeklindedir. Tanık beyanları arasında çelişki bulunmakta olup, bu çelişki giderilmeden sonuca gidilmesi yerinde değildir. Ayrıca davacının günde en az 10 saat çalıştığına yönelik beyanı, bazı günlerde bu süre ile sınırlı olarak çalıştığının kabulünü gerekli kılmaktadır. Hal böyle iken, günlük çalışmanın başlangıç ve bitiş süresi, ara dinlenme süresi belirlenmeden ve davacının dava dilekçesinde bildirdiği süreye göre bir değerlendirme yapılmadan haftada 18 saat fazla çalışma süresi üzerinden hesaplanan fazla çalışma ücretinin hüküm altına alınması hatalıdır.
Temyiz edilen kararın belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.